Sophie Scholl: Die letzten Tage (2006)

Στη Γερμανία του '43, η νεαρή Sophie Scholl, ήταν μία από τους αμέτρητους ανθρώπους που φυλακίστηκαν και υποβλήθηκαν στις ανακριτικές τρομοκρατικές μεθόδους του ναζιστικού καθεστώτος. Και μια από τους λίγους που αντιστάθηκαν.Τα απομνημονεύματα απ’ την εποχή των Ναζί, φαίνεται να 'χουν γίνει πια για τον γερμανικό κινηματογράφο, σχεδόν ό,τι οι κωμωδίες για τον ελληνικό. Βασισμένο σε αληθινά (βέβαια) περιστατικά, αυτό το φιλμ ζωντανεύει στην οθόνη, μάλλον εξιδανικευμένη, την ιστορία τριών νεαρών Γερμανών, μελών της θρυλικής οργάνωσης Λευκό Ρόδο, που τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους απέναντι στη λαίλαπα των σβαστιγγοφόρων, για να ποδοπατηθούν σαν κατσαρίδες και να ανυψωθούν έτσι σε ηρωικά ινδάλματα του γερμανικού αντιναζιστικού φοιτητικού κινήματος. Και του παγκόσμιου φοιτητικού κινήματος γενικότερα.

Η ταινία περιστρέφεται κυρίως γύρω από τη Sophie Scholl, τη γυναίκα της παρέας, και τα ψυχολογικά παιχνίδια των ανακριτικών μεθόδων των SS, θέτοντας έτσι το υπόβαθρο για την εκβιαστική ηρωοποίησή της στην συνείδηση του θεατή. Εκβιαστική, γιατί την ίδια ώρα υποσκάπτεται απ' την απροθυμία του σεναρίου να εξασφαλίσει εξίσου ισχυρούς αντιπάλους στην αποφασισμένη πρωταγωνίστριά του. Εντάξει, δε λέω, βασίζεται σε μαρτυρίες και τα ρέστα, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το ολόκληρο το οικοδόμημα του φασισμού στηριζόταν σε υπασπιστές που όλη τους η επιχειρηματολογία αναλώνεται στο "ποιος νομίζεις ότι είσαι", και το "χάσου από 'δω". Βέβαια, θα μου πεις, έπεσε στο τέλος.