Bug (2006)

Μια μοναχική σερβιτόρα σε σαπφικό μπαρ που μένει σε μοτέλ, γνωρίζει βετεράνο του Κόλπου και χάνονται στα κορμιά τους.Ο Κόλπος βέβαια είναι ο γεωγραφικός Περσικός, και ο βετεράνος του δεν χρησιμοποιεί την απεξάρτησή του από τον γυναικείο για να ψαρώσει την μέλλουσα σκλάβα του, παρόλο που αυτό συμβαίνει φυσικά. Και το Μικρόβιο του Φόβου απέχει τόσο από ταινία τρόμου που σκιαγραφεί αδρά η προώθηση για να ψαρώσει το μελλοντικό κοινό της, όσο και από παθιασμένο ρομάντζο που περιγράφει η περίληψή του (πιο πάνω) για να σε απομακρύνει, χωρίς να τα καταφέρνει φυσικά.

Πίσω από το σενάριο κρύβεται ένα Off-Off-Broadway θεατρικό κάποιου Tracy Letts (που ανέβηκε το χειμώνα και στην Ελλάδα) και όπως καταλαβαίνεις δεν έχει και πολλά πέρα από το ζευγάρι και το δωμάτιο. Πίσω από τη σκηνοθεσία κρύβεται η μακρόχρονη ανυπαρξία του σκηνοθέτη του Ανθρώπου από τη Γαλλία (1971) και του Εξορκιστή (1973) και όπως καταλαβαίνεις δεν έχει και πολλές ελπίδες να ανατρέψει συμβάσεις πια. Αυτή τη βρωμοδουλειά την έχει αναλάβει o Letts που διαγράφει ουσιαστικά κάθε οδηγό αφήγησης και ανάπτυξης χαρακτήρων, φτιάχνοντας ένα σύστημα που αυτοτροφοδοτείται από την παράνοιά του αντί να παίζει με αυτή του θεατή, με αποτέλεσμα ο τελευταίος (i.e. εσύ) απλά να περιμένει να αποτρελαθούν οι πρωταγωνιστές, αν έχει την υπομονή. Με τον William Friedkin να προσπαθεί να προσθέσει παραδοσιακό gore και κοψοχόλιασμα όπου βρει ευκαιρία. Ή μπορείς να πεις και ότι ο τελευταίος στραγγαλίζει το υπόγειο ανατρεπτικό χιούμορ και τις εξώφθαλμες πολιτικές καταγγελίες του σεναριογράφου του επειδή είδε δωμάτιο και κρεβάτι και θυμήθηκε τα παλιά. Αλλά όπως και να 'χει, μόνο κριτικοί με σχετική διάθεση μπορούν να βρουν άκρη στο ιμπρεσιονιστικό μπάχαλο της τελικής παραγωγής.