Πανδώρα (2006)

Μια (σχεδόν) ήσυχη κωμόπολη της Μετεμφυλιακής Ελλάδας, αναστατώνεται όταν εμφανίζεται η Πανδώρα. Μια πανέμορφη γυναίκα βγαλμένη από αμερικάνικα pinups, που φέρνει μαζί της μια αμερικάνικη ηθική ελαφρότητα, και μια αμερικάνικη συνομωσία λαθρεμπορίου.Αν και σε στιγμές φλερτάρει με το over acting, η Θεοδώρα Τζήμου είναι το μόνο πράγμα που δίνει συνεχώς παλμό στην ταινία, με την αξιοσημείωτη ερμηνεία της στη femme fatale (γύναιο, στα ελληνικά) του τίτλου. Με τον Γιάννη Στάνκογλου στο πλάι της, η δουλεμένη χημεία των δύο προσφέρει ηλεκτρισμό σε μια ταινία εποχής που υποφέρει από αργόσυρτο ρυθμό και ζήλο στην αναπαράσταση της εποχής τόσο μεγάλο, που ελλείψει τόλμης στο μπλέξιμο των δυο αφηγηματικών ταμπλό (της αποπλάνησης και του λαθρεμπορίου) δείχνει τόσο υπερβάλλων, ώστε να κάνει την ταινία να μοιάζει με fashion show του Βασίλη Ζούλια.

Μέχρι να αρχίσουν να ξεδιπλώνονται στο δεύτερο μισό τα νήματα της επικείμενης απειλής απ’ τα παιγνίδια των Αμερικάνων στα κεφάλια των πονηρεμένων, αλλά αθώων ως Έλληνες κατοίκων του χωριού, η ταινία κινείται απελπιστικά αργά, και δέχεται ανανήψεις μονάχα από τα μπούτια της Πανδώρας, με τον αφηγητή που πάει κι έρχεται χωρίς συνέπεια και συνοχή, να βρομάει αφηγηματικό δεκανίκι απ' το χιλιόμετρο. Από 'κει κι έπειτα, καθώς το δίχτυ ξεκινά να στήνεται, το φιλμ παίρνει ξανά μπρος (αφού σ' έχει ξυπνήσει με το απαραίτητο συμβολικό και λαογραφικό νταούλι) για να στήσει την καθυστερημένη ένταση που θα σε οδηγήσει στο αναπάντεχο αλυτρωτικό φινάλε.