Halloween II (2009)

Η Laurie γυρνάει παραφρονημένη στους δρόμους με ένα πιστόλι στο χέρι, ο αδερφός της είναι στο δρόμο για το νεκροτομείο, και η μάνα τους είναι χιονάτο φάντασμα. Αλλά το θέμα είναι τι σημαίνει να βλέπεις στο όνειρό σου λευκούς ίππους?Με κέντρο αυτή τη φορά την αδερφή του Michael που τον πυροβόλησε αγαπησιάρικα κατάφατσα στο τέλος του Halloween (2007), o Rob Zombie αφηγείται ατρόμητα μια ιστορία ασυνείδητης φρενοβλάβειας που αν όχι τιποτάλλο σε αφήνει χορτασμένα άρρωστο σε αντίθεση με τη προηγούμενη μισοψημένη (και άρα ανεπιθύμητη αν προτιμάς τα άντερά σου ωμά) εκδοχή του οράματος του για τον μασκοφόρο με τη μάχαιρα. H ρέτρο 16mm βρομίλα που είχε φανεί καθαρά σα στόχος στα τρέιλερ, είναι στη ταινία ακόμα εντυπωσιακότερη και απαιτητικότερη για μεγάλη οθόνη, αφού ο Zombie προτιμάει να αφήνει τη κάμερα στο χώμα με τους ήρωες κανά χιλιόμετρο μακριά, και να σε κοπανάει με τρόμο σχεδόν σε πρώτο πρόσωπο και υπό γωνία που να σου θυμίζει ότι είσαι πολύ μικρός και ότι δεν μπορείς να ξεφύγεις προς τα πουθενά, σε πολύ τολμηρές για οποιονδήποτε συνθέσεις που ο Brandon Trost υλοποιεί τόσο τέλεια που σου 'ρχεται να χειροκροτάς μετά το τέλος αρκετών σκηνών. Σκηνοθέτης και διευθυντής φωτογραφίας δε καταφέρνουν βέβαια να πιάσουν το ίδιο επίπεδο στις σκηνές με.. αιθέρια άσπρα άλογα, απαραίτητες σε μια συνολικότερη φιλόδοξη (για εμπορικό τρόμο) προκλητική (ειδικά για franchise με αποδεδειγμένα ευέξαπτο πιστό κοινό) αφηρημένη ψυχοσουρεαλιστική αφήγηση (κάτι σε στιλ Jodorowsky ένα πράμα), που όμως ένα γέλιο το ψιλοβγάζουν, σε αντίθεση με τη θανατερή υπερβολή σε εικόνες και ήχους μαχαιριών να σφάζουν ξανά και ξανά και ξανά και ξανά, όλο και πιο ενοχλητικά (αντί για όλο και πιο γελοία). Όπως είχε προαναγγελθεί λοιπόν, το δεύτερο νέο Halloween είναι Zombie από την αρχή μέχρι το τέλος (όπου και κάνει τη παραχώρηση να παίξει στους τίτλους το κλασικό μουσικό θέμα), και η οικογένεια Myers είναι τρελά αγαπημένη και σ' όποιον αρέσει.