Lady in the Water (2006)

Διαχειριστής συγκροτήματος διαμερισμάτων, γνωρίζει στην πισίνα του, νεαρό, υγρό, παράξενο κορίτσι, που μετατρέπει την πραγματικότητα του σε παραμυθένιο εφιάλτη με γρίφους, μυστήρια, κι αλλόκοσμα όντα που ξεπετάγονται από ξεχασμένους μύθους.Το 1999 ένας Αμερικανοϊνδός εμφανίζεται απ’ το πουθενά με ένα θρίλερ που αφήνει τον πλανήτη με το στόμα ορθάνοιχτο, βγάζει 6 φορές το budget του στην Αμερική μονάχα και χαρίζει στο δημιουργό το τον τίτλο του νέου master of suspence. Κι όλοι είναι χαρούμενοι και τον αγαπούν. Ενάμιση χρόνο μετά βγάζει καινούρια ταινία, πιο δύσκολη, πιο όμορφη και πιο πλούσια σε μυθολογία, αλλά τα ταμεία του πιάνουν το δάχτυλο στο συρτάρι, και επιμένουν να του το κάνουν όσο αυτός ακάθεκτος ανοίγει τα κάδρα του σε πιο πολύπλοκες ιδέες και πιο πλούσια cast. Κι όλοι αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες. Δεν τους αρέσουν τα κόλπα του, δεν τους αρέσουν οι τρόποι του, δεν τους αρέσει η αναπνοή του. Και πάνω απ’ όλα, δεν τους αρέσει αυτή η καταραμένη εμμονή του στο twist ending, είτε γιατί σε κανέναν δεν του αρέσει να τον κοροϊδεύουν, ή γιατί είναι τόσο έξυπνοι και ποιος είναι αυτός να νομίζει πως θα τους ξεγελάσει.

Αυτός ο κύριος Shyamalan όμως, συνεχίζει απτόητος, τόσο πιστός στο όραμα του, που γίνεται αρκετά συγκεντρωτικός και απαιτητικός ώστε να του κρεμάσουν την ταμπέλα του τρελού Και ίσως να έχουν δίκιο, γιατί μάλλον τρελός πρέπει να ‘σαι για να μαζέψεις $75 μύρια απλώς και μόνο για να εικονογραφήσεις το αγαπημένο παραμύθι των παιδιών σου. Και να ‘χεις να ανεχτείς και τη μήνη του Τύπου που σε κράζει επειδή θες να γυρίσεις την ταινία όπως τη θες εσύ κι όχι όπως τη θέλει η Disney. Ή ο Τύπος. Ο οποίος φυσικά, όταν δει την ταινία, θα είναι αμείλικτος. Και θα μεγεθύνει τόσο πολύ την έλλειψη σκηνοθετικής οικονομίας, το απλοϊκό σενάριο, το γεγονός ότι δεν είναι θρίλερ, ακόμα και την έλλειψη twist (!) για να τον διαμελίσει. Παραγνωρίζοντας ότι πρόκειται για ένα παραμυθάκι, πανέμορφα φωτογραφημένο, υπνωτιστικά μονταρισμένο, κι ατμοσφαιρικά σκηνοθετημένο, που τυγχάνει να είναι η πιο γλυκιά και αισιόδοξη ταινία της φιλμογραφίας του δημιουργού. Μια υπέροχη, αλλόκοτη ιστοριούλα για τη θέση του ανθρώπου στον κόσμο, που δεν την καταδιασκεδάζεις μονάχα, αλλά σε συγκινεί και σε εμπνέει κιόλας. Αρκεί να έχεις την καρδιά σου ανοιχτή.