C.R.A.Z.Y. (2005)

Ύστερα από το Les Invasions Barbares (2003), άλλη μια ταινία έρχεται να προστεθεί στη λίστα των καναδέζικων που γίνονται hits στα arthouse cinemas και να σιγουρέψει τη θέση της (γαλλόφωνης) παραγωγής της χώρας στα ανερχόμενα entries εθνικών κινηματογράφων.
Σε μια άψογη άσκηση στυλ, η ατμόσφαιρα των περασμένων δεκαετιών αναβιώνει με τους πρωταγωνιστές να περιδιαβαίνουν τα 70s, 80s, 90s χωρίς τίποτα στη σύνθεση των πλάνων να δείχνει φτιαχτό. Ένα coming of age film, πνιγμένο (με την καλή έννοια) στη νοσταλγία, το C.R.A.Z.Y. διανύει σχεδόν τρεις δεκαετίες από τη ζωή του Zac που ψάχνει την ταυτότητά του κάτω από συνθήκες που δεν ευνοούν τη διαφορετικότητα. Τον ακολουθούμε βήμα-βήμα στη δύσκολη ενηλικίωση και την αναζήτηση της σεξουαλικότητάς του. Αλλά παρόλο το σχετικά edgy θέμα, η ταινία είναι φτιαγμένη για όλη την οικογένεια. Και έχοντας απρόσκοπτη ροή με μικρο-συμβάντα να διαδέχονται το ένα το άλλο, ενδεχομένως θα κέρδιζε περισσότερο από ένα σφιχτότερο σενάριο, ένα πιο συγκροτημένο treatment της αρχικής ιδέας. Η σκηνοθεσία είναι αριστοτεχνική καθώς και οι ερμηνείες, ιδίως αυτή του πατέρα, της μητέρας και του επαναστάτη αδερφού. Η φωτογραφία, όπως και τα προσεγμένα σκηνικά και κοστούμια, προσθέτουν στην ατμοσφαιρικότητα. Ένα ευχάριστο δίωρο στους ρυθμούς της Patsy Cline, του David Bowie, και ήχων που οι πρωταγωνιστές ακούν σε εύθραυστο, κυριολεκτικά, βινύλιο.