Elizabeth: The Golden Age (2007)

Η εξαδέλφη της θέλει να της φάει το στέμμα, οι Ισπανοί της ετοιμάζουν ιερό πόλεμο και η Βασίλισσα Ελισάβετ θυμάται πως είναι και γυναίκα. Παρθένος. Παρακαλώ!Ναι, ακόμη και μια ιστορική ταινία εποχής μπορεί να έχει το... sequel της, με τον σκηνοθέτη Shekhar Kapur και την πρωταγωνίστρια Cate Blanchett να επιστρέφουν από το 1998 για να μας "διδάξουν" (στο περίπου) πως εξελίχθηκε ο βίος της Ελισάβετ της Πρώτης κατά την αποκαλούμενη "χρυσή περίοδό" της. Το αποτέλεσμα μπορεί να διολισθαίνει ελαφρώς οπισθοδρομικά σε σχέση με το προηγούμενο φιλμ, όμως, το glamour ουδείς εμίσησε, τη σαπουνόπερα επίσης!

Το σενάριο των Nicholson και Hirst εστιάζει στο ρομάντζο με τον τυχοδιώκτη Sir Walter Raleigh (ο Clive Owen σαν macho punk μετενσάρκωση του Douglas Fairbanks Jr.) και έχει γυαλίσει αιχμηρά και απολαυστικά τους διαλόγους του με την... ξαναμμένη Βασίλισσα, δημιουργώντας ένα εμπόλεμο ντουέτο που, σαφώς, σε κερδίζει στο πανί, ακόμη κι αν αισθανθείς πως η Blanchett μανιερίζει στο όρια μιας Katharine Hepburn που από λεπτό προς λεπτό πρόκειται να πετάξει στέμμα και γκαρνταρόμπα για να παίξει σε screwball σύγκρουση των δύο φύλων! Μοιραία, όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της πλοκής περιορίζονται σε ρόλους background, που ξεπετάγονται στην επιφάνεια μονάχα όποτε ο σκηνοθέτης έχει θυμηθεί να προσθέσει και ολίγη από δολοπλοκία ή "επικό" θέαμα στο φιλμ.

Όλως περιέργως, προτού ωριμάσει οποιαδήποτε αμφιβολία ή αντίρρηση σας γύρω από το φιλμ, εκείνο έχει φτάσει στα credits τέλους και σας αποχαιρετά με μια διάθεση ευχαρίστησης, κάτι σαν στάχτη στα μάτια κοινώς, επίτευγμα που θα χρέωνα κυρίως στα κοστούμια της δώστε - μου - το - Όσκαρ - και - μην - το - κουράζουμε Alexandra Byrne, στην αλά φωτοστέφανο διεύθυνση φωτογραφίας του Remi Adefarasin και, προφανώς, στο καστ το οποίο φροντίζει διαρκώς να απορροφά στοιχεία από την κινηματογραφική μαγεία του περίγυρου. Κι ας λέει το ρητό πως... "ότι λάμπει δεν είναι χρυσός".