Une Vieille Maîtresse (2007)

Στο Παρίσι του 19ου αιώνα, πριν παντρευτεί αγορίζουσα άβγαλτη ευκατάστατη ξανθούλα, κοριτσίζων γενικά ξεπεσμένος ευγενής, εξηγεί στη γιαγιά της την ιστορία του με καλοβγαλμένη επιθετική ασχημίζουσα λατίνα. Με μεγάλα βυζιά.Η Catherine Breillat έκανε φεμινιστικές τσόντες, πληρώνοντας με περιθωριοποίηση ακόμα και στη διαβόητα ανεκτική πατρίδα της, τριάντα χρόνια πριν οι τσόντες για ξενέρωτες γίνουν, με την ίδια ετικέτα, δίοδος προς την όποια φήμη και τα προς το ζην επίμονα φιλόδοξων σκηνοθετριών. Δεν είναι καθόλου παράξενο λοιπόν, βοήθησε πιθανά κι ένα εγκεφαλικό το οποίο κινδύνεψε να την αφήσει παράλυτη στην αρχή των γυρισμάτων, που η ενδέκατη ταινία της είναι (αντιδραστικά) με διαφορά η πιο ήρεμη της καριέρας της, αλλά φυσικά και η πιο σοδομογομοριάρικη του είδους των σοδομογομοριάρικων εποχής. Με βάση τη πρώτη νουβέλα του Jules Amédée Barbey d'Aurevilly, κατηγορημένη στην εποχή της για ανηθικότητα, η σκηνοθέτρια στήνει ένα δράμα επιφανειακά σεξπιρικό που υπόγεια κατηγορεί άπαντες για αχορταγία, προβάλλοντάς τη, κάπου μη αναμενόμενα, περισσότερο πάνω στον πρωταγωνιστή, τον πρωτόβγαλτο και φυσικά γυναικοποιημένο Fu'ad Ait Aattou (που αντικατέστησε τον πολυάσχολο Louis Garrel), κουβαλητή και του μεγαλύτερου βάρους των ηθικών επιλογών. Απέναντι, η Asia Argento, alter ego της σκηνοθέτριας, κομπλέ με μυστηριώδεις περιπαιχτικές αποκρύψεις του στόματος, κυρίως.. απλά αγαπάει, αλλά κοντά στη συνηθισμένη της ενθουσιασμένη μετριότητα, βγάζει την απαιτούμενη από το ρόλο αγριόγατα μόνο για όσους έχουν δει τέτοια σε φωτογραφία, και τα τατουάζ σε ασυνήθιστα (για την εποχή) σημεία και η σιλικόνη της δε κρύβονται. Ψιλοκακομονταρισμένη από τη μία, καλογυρισμένη από την άλλη (από τον τακτικό Γιώργο Αρβανίτη), η παραγωγή πήγε στις Κάνες, κόστισε όσο και οι δέκα προηγούμενες της Breillat μαζί (σύμφωνα με την ίδια) και φαίνεται όσο και η προσωπική της σφραγίδα. Που βγάζει το αποτέλεσμα από τη μετριότητα, χωρίς να εγγυάται και ότι θα το αντέξεις.