Traitor (2008)

Αμερικάνος σουδανικής καταγωγής, με στρατιωτική εμπειρία στα εκρηκτικά και πίστη στον Αλλάχ, συλλαμβάνεται στην Υεμένη να πουλάει το αγαπημένο παιχνίδι των εξτρεμιστών (διάβαζε Semtex), και τραβάει τη προσοχή του FBI.Ανεξάρτητη παραγωγή, βασισμένη σε μια ιδέα λίγο πολύ κοινή πια (πιο χαρακτηριστικά χρησιμοποιημένη στην, αρκετά καλή για να αποκτήσει συνέχεια, μίνι σειρά του Showtime, Sleeper Cell) και σε μια ιστορία όχι κανενός άλλου αλλά του Steve Martin, με θεματολογία που καρατσεκαρισμένα απωθεί το αμερικάνικο κοινό, το Παιχνίδι Θανάτου (2008) δε μοιάζει από μακριά και τόσο καλή ιδέα. Όμως ο Jeffrey Nachmanoff φαίνεται να 'χει κάνει πολλά βήματα από τότε που 'γραφε τη Day After Tomorrow (2004), και καταφέρνει όχι μόνο να αντιπροσωπεύσει, αφιλοδόξα υπερφιλόδοξα, όλες τις βασικές ιδεολογικές στάσεις στον πόλεμο με την τρομοκρατία, αλλά και να ρίξει και καναδυό στροφές στη πλοκή που δεν τις βλέπεις να έρχονται ακόμα κι αν σου κάνει τον ταξιτζή καθημερινά ο Kubica. Πραγματικά διεθνές, σε τοποθεσίες και γλώσσες, και φαινομενικά μελετημένο στο θέμα και τις διαδικασίες, το σενάριο δε μπορεί φυσιολογικά να ξεφύγει από τις απλοποιήσεις και ούτε το επιδιώκει. Από τη καρέκλα του σκηνοθέτη ο Nachmanoff οδηγεί το φιλμ κυρίως σα θρίλερ, με σχετικά γοργό ρυθμό και θολή φωτογραφία, μένοντας μόνο, εύστοχα περισσότερο να παρακολουθεί λίγο παραπάνω τις συνέπειες από τις πράξεις, και άστοχα σε περιφερειακούς χαρακτήρες να μην αντέχουν το βάρος από τις κορώνες που πρέπει να ξεστομίσουν. Οι πρωταγωνιστές του πάντως τον δικαιώνουν, ο Don Cheadle τυπικά αριστεύει στο ρόλο του ήρωα που βλέπει ξέφρενα τις επιλογές του να λιγοστεύουν, ο Guy Pearce συμπληρώνει υπερεπαγγελματικά χωρίς κραυγές, το σύνολο στέκεται άνετα πάνω από τη μετριότητα του είδους.