Baarìa - La Porta del Vento (2009): Venice opening trailer
Με μια επική αναπόληση τριών γενεών σιτσιλιάνικης ιστορίας, φιλοδοξεί απόψε να μαγέψει την επιτροπή και τους καλεσμένους του ο Marco Müller, στο άνοιγμα της 66ης βενετσιάνικης Μόστρας του, που έχει δυο δεκαετίες να δει ντόπια ταινία να σηκώνει την αυλαία της, κι ακόμα περισσότερο να δει το Χρυσό Λιοντάρι της να μένει εντός συνόρων.
Η Baarìa, όπως λέγεται στα σιτσιλιάνικα η Bagheria, είναι η γενέτειρα του Giuseppe Tornatore, «ένας ήχος αρχαίος, μια μαγική φόρμουλα, το μόνο κλειδί που μπορούσε να ξεκλειδώσει το σκουριασμένο συρτάρι, που κρύβεται η αίσθηση της πιο προσωπικής ταινίας» του, όπως λέει ποιητικά ο βραβευμένος με Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας σκηνοθέτης του Nuovo Cinema Paradiso (1988), ο οποίος για την επιστροφή στη μεγάλη οθόνη και τους μεγάλους τίτλους, μάζεψε 20 εκατομμύρια ευρώ, το μεγαλύτερο budget που έχει μαζέψει ιταλική ταινία τα τελευταία χρόνια, και ταξίδεψε ως την Τυνησία, για να ξαναχτίσει την πόλη του όπως ήταν το 1910 (με αφοσίωση στη λεπτομέρεια, εφάμιλη ενός Luchino Visconti, σύμφωνα με τη La Stampa), σε μια έκταση τριπλάσια από εκείνη που είχε χρησιμοποιήσει ο Martin Scorsese για να χτίσει τα σκηνικά που στοίχειωσαν οι Συμμορίες τη Νέας Υόρκης (2002) του στην Cinecittà. Αν δεν σου φτάνει αυτό για επική διάσταση και σου αφήνει αμφιβολίες το score του Ennio Morricone, για την εξιστόρηση ενός αιώνα κεφαλαίων της ιταλικής Ιστορίας (απ’ τη δικτατορία, στον Β’ Παγκόσμιο, στον αλληλοσπαραγμό των κομουνιστών με τους χριστιανοδημοκράτες, στο σήμερα), ο Tornatore έφτιαξε μια δαντέλα 200 χαρακτήρων, τους οποίους μοίρασε σε ερασιτέχνες και ηθοποιούς γνωστούς και πιο γνωστούς, Ιταλούς και γείτονες και τους σκόρπισε γύρω απ’ την κεντρική ερωτική ιστορία ενός ζευγαριού, απ’ την παιδική του ηλικία ως την εφηβική των παιδιών του, κι έδωσε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε δυο αγνώστους (Francesco Scianna και Margaret Madè), αφήνοντας τους δεύτερους σε κάτι πιτσιρίκες σαν την Monica Bellucci. Οπότε αν μη τι άλλο, ο Ιταλός που μάχεται και για τον Λέοντα, θα ’χει κόσμο να υποδέχεται απόψε στο κόκκινο χαλί του και θα ’χει και χαβαλέ αν τούς μπερδέψει τις κόπιες και βάλει να παίξει η εκδοχή με τους σιτσιλιάνικους διαλόγους, αντί γι’ αυτή με τους ιταλικούς των αστών.
Η Baarìa, όπως λέγεται στα σιτσιλιάνικα η Bagheria, είναι η γενέτειρα του Giuseppe Tornatore, «ένας ήχος αρχαίος, μια μαγική φόρμουλα, το μόνο κλειδί που μπορούσε να ξεκλειδώσει το σκουριασμένο συρτάρι, που κρύβεται η αίσθηση της πιο προσωπικής ταινίας» του, όπως λέει ποιητικά ο βραβευμένος με Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας σκηνοθέτης του Nuovo Cinema Paradiso (1988), ο οποίος για την επιστροφή στη μεγάλη οθόνη και τους μεγάλους τίτλους, μάζεψε 20 εκατομμύρια ευρώ, το μεγαλύτερο budget που έχει μαζέψει ιταλική ταινία τα τελευταία χρόνια, και ταξίδεψε ως την Τυνησία, για να ξαναχτίσει την πόλη του όπως ήταν το 1910 (με αφοσίωση στη λεπτομέρεια, εφάμιλη ενός Luchino Visconti, σύμφωνα με τη La Stampa), σε μια έκταση τριπλάσια από εκείνη που είχε χρησιμοποιήσει ο Martin Scorsese για να χτίσει τα σκηνικά που στοίχειωσαν οι Συμμορίες τη Νέας Υόρκης (2002) του στην Cinecittà. Αν δεν σου φτάνει αυτό για επική διάσταση και σου αφήνει αμφιβολίες το score του Ennio Morricone, για την εξιστόρηση ενός αιώνα κεφαλαίων της ιταλικής Ιστορίας (απ’ τη δικτατορία, στον Β’ Παγκόσμιο, στον αλληλοσπαραγμό των κομουνιστών με τους χριστιανοδημοκράτες, στο σήμερα), ο Tornatore έφτιαξε μια δαντέλα 200 χαρακτήρων, τους οποίους μοίρασε σε ερασιτέχνες και ηθοποιούς γνωστούς και πιο γνωστούς, Ιταλούς και γείτονες και τους σκόρπισε γύρω απ’ την κεντρική ερωτική ιστορία ενός ζευγαριού, απ’ την παιδική του ηλικία ως την εφηβική των παιδιών του, κι έδωσε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους σε δυο αγνώστους (Francesco Scianna και Margaret Madè), αφήνοντας τους δεύτερους σε κάτι πιτσιρίκες σαν την Monica Bellucci. Οπότε αν μη τι άλλο, ο Ιταλός που μάχεται και για τον Λέοντα, θα ’χει κόσμο να υποδέχεται απόψε στο κόκκινο χαλί του και θα ’χει και χαβαλέ αν τούς μπερδέψει τις κόπιες και βάλει να παίξει η εκδοχή με τους σιτσιλιάνικους διαλόγους, αντί γι’ αυτή με τους ιταλικούς των αστών.
Previously on Movies for the Masses: Agora (2009): Ζόρικο trailer