The Fourth Kind (2009)

Τραυματισμένη σύζυγος δολοφονηθέντα ψυχολόγου, συνεχίζει την έρευνα του μακαρίτη άντρα της στον πληθυσμό αποκομμένης πόλης στην Αλάσκα, για να ανακαλύψει στο υποσυνείδητό τους, απωθημένες αναμνήσεις από σωρεία απαγωγών από εξωγήινους.Βασισμένο σε «αληθινά» περιστατικά, κατασκευασμένα και φυτεμένα απ’ την εταιρία παραγωγής, το The Fourth Kind κινείται στα δοκιμασμένα θολά νερά της πλαστής πραγματικότητας, πηγαίνοντάς την ακόμα παραπέρα, με τους μισούς ηθοποιούς να παίζουν ερμηνευτές που δραματοποιούν τα γεγονότα και τους άλλους μισούς να παίζουν τους «αληθινούς» ανθρώπους που τα βιώνουν. Ο Olatunde Osunsanmi, με όνομα για καριέρα και όρεξη για παιχνίδια, ξεκαθαρίζει από την αρχή ότι θα σου αναπαραστήσει αυτήν την αλήθεια του, όσο πιο πιστά μπορεί, και προχωρά παντρεύοντας κινηματογραφημένο υλικό και (κατασκευασμένα) ντοκουμέντα, σε μια ριψοκίνδυνη ισορροπία, που μπορείς να την πεις και αποτελεσματική όσο χτίζει την ατμόσφαιρά της, αλλά σύντομα πνίγεται κάτω απ’ την αφέλεια και την ευκολία του σεναρίου, που ξεχνάει τα δήθεν ρεαλιστικά του πατήματα και χάνεται σε περίεργα μπερδέματα διαστρεβλωμένων στοιχείων, ξεπερασμένων ψευδοεπιστημονικών θεωριών και βαριών απαιτήσεων απ’ την καλή διάθεση του θεατή να πιστέψει τις αρλούμπες που τού σερβίρει, όταν φτάνει πια και στο αποκορύφωμα του να μπλέκει μέσα μεταφυσικές εξάρσεις. Μισοψημένο, γελοία σοβαροφανές, αστοιχείωτο και εντελώς τηλεοπτικό στο σερβίρισμά του (κομπλέ με τα fade to black για τα διαλείμματα των διαφημίσεων), έχει τις ανατριχιαστικές του στιγμές (σχεδόν αποκλειστικά στον τρόπο που ο Osunsanmi χρησιμοποιεί τα «αρχειακά» του), αλλά αδερφάκι μου, και φτηνό και φτηνιάρικο για να το πάρεις στα σοβαρά.