Χάρισμα (2010): Συνέντευξη Χριστίνας Ιωακειμίδη

Μια πολύ προσωπική ιστορία, που ξεκίνησε ως μικρού μήκους ταινία και πέρασε χρόνια ωρίμανσης και διαδοχικών ξαναγραψιμάτων, μέχρι να βρει χρηματοδότηση όχι απ’ την ιδιωτική παραγωγή, αλλά απ’ τους κρατικούς μηχανισμούς, το Χάρισμα της Χριστίνας Ιωακειμίδη, κόντεψε να αποτελέσει τη μεγαλύτερη ήττα που θα είχε γνωρίσει το εμπορικό σινεμά της Ελλάδας, από τα τηλεοπτικής υφής κι αισθητικής προϊόντα, που βρίσκουν αεροδιαδρόμους απογείωσης στρωμένους με ζεστό ρευστό, χωρίς καν να έχουν βρει ακόμα πιλότο. Η πανηγυρική του υποδοχή όμως, στην κατάμεστη αίθουσα του Απόλλωνα και το θερμό καλωσόρισμα που επιφύλαξε η ντόπια κριτική, βοήθησαν το ντεμπούτο μιας συνεσταλμένης δημιουργού, να εξασφαλίσει τη διανομή που δεν έβρισκε, ώστε να φτάσει να ενθουσιάζει στη χθεσινοβραδινή του προβολή και το δυσκολότερο κοινό των αθηναϊκών avant premieres. Κοινό που ξέσπασε σε χειροκροτήματα όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους, δίνοντας γερή ώθηση στην ταινία, για να βγει αύριο στις αίθουσες, με την υποστήριξη του Movies for the Masses.

Η ταινία, όπως θα 'χεις μάθει απ’ έξω μέχρι τώρα, λέει την ιστορία δυο ανθρώπων διαμετρικά αντίθετων, που αρχικά έρχονται μαζί όχι γιατί ερωτεύονται κεραυνοβόλα, αλλά επειδή δεν αντέχουν άλλο να είναι μόνοι. Καταφέρνουν όμως γρήγορα να αντιληφθούν ότι οι εκρηκτικές διαφορές τους είναι που τους κάνουν δυνατότερους όταν είναι μαζί, και τους δίνουν το σπρώξιμο να καβαλήσουν ένα έξαλλο βανάκι και να χαθούν στα σύννεφα, σε μια ταινία που με άνεση χορευτική, περνάει απ’ το δραματικό ρομάντζο, στο ρομαντική κομεντί, σκορπώντας ευαισθησία και σπιρτόζικη κωμωδία με ευστοχία μεθυστική. Στοιχεία που δεν ήταν ακριβώς στο μυαλό της Ιωακειμίδη όταν έγραφε το σενάριο, θέλοντας μονάχα να πει μια ιστορία αληθινή, για χαρακτήρες πραγματικούς, σε ανθρώπους κανονικούς. Μεγάλο κομμάτι του χαρακτήρα της, η ταινία το απέκτησε στις πρόβες, μιας και η Ιωακειμίδη ευτύχησε να βρει για τους ήρωές της, δυο ηθοποιούς που απογειώνουν την ουσία της, τόσο με τις επιδείξεις ερμηνευτικής ειλικρίνειάς τους, όσο και με την εκστατική κωμική τους χημεία. Η Βάσω Καβαλιεράτου κι ο Μάκης Παπαδημητρίου, βέβαια, μολονότι εξαιρετικοί, δεν είναι και ιδιαίτερα γνωστοί, γεγονός που αποτέλεσε και το μεγαλύτερο μάλλον εμπόδιο στην πορεία της ταινίας προς τη διανομή, έτσι που συνταίριαζε εμπορικό σενάριο με καλλιτεχνική αισθητική. Όμως εκεί βρίσκεται κι ένα σημαντικό ατού της ταινίας, που μολονότι εύπεπτη και συναρπαστική, παραμένει αδιαπραγμάτευτα κινηματογραφική.