Cidade Baixa (2005)

Ανάλογα ποιον ενημερωμένο σινεφίλ θα ρωτήσεις, θα σου πει ότι η Πόλη του Πάθους είναι η νέα Πόλη του Θεού (Cidade de Deus (2002)), η συνέχεια του Θέλω και τη Μαμά σου (Y Tu Mamá También (2001)), και ο επόμενος Κεντρικός Σταθμός (Central do Brasil (1998)) ή Ημερολόγια Μοτοσικλέτας (Diarios de Μotocicleta (2004)). Η αλήθεια είναι ότι αποτελεί απλά ένα ακόμα διαβατήριο από τη Λατινική Αμερική για το Χόλιγουντ.


Και έχει σχέση με τα δυο τελευταία μόνο στο ότι ο (σκηνοθέτης τους) Walter Salles κάνει εδώ τη παραγωγή, ενώ στα Ημερολόγια είχε βοηθό και και τον Machado. Που κατά τα άλλα έχει μείνει στους Ζιλ και Τζιμ (Jules Et Jim (1962)) όσο αφορά την έμπνευσή του και τα πρότυπά του. Ένα ακόμα τρίο, μια γυναίκα, δυο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες.

Διάλειμμα ολίγων λεπτών για χασμουρητό.


Θεματολογικά λοιπόν ο δημιουργός δείχνει δειλία, αφού μόνο υπαινιγμούς αφήνει για οτιδήποτε.. αιχμηρό. Ούτε το άσπρο-μαύρο των δυο αντίζηλων αγγίζει (προφανώς το ότι ο ένας είναι μαύρος και ο άλλος άσπρος είναι ικανοποιητική.. ανάλυση). Ούτε την Κάτω Πόλη του πρωτότυπου τίτλου βλέπουμε και πολύ (προφανώς αρκεί η.. αναφορά). Ούτε και τίποτα τολμηρό έχει να κρύψει το τέλος, τέλος.

Εκεί που δίνει ρέστα είναι στη παρουσίαση της όλης ιστορίας με στιλ, ρυθμό και ωμότητα. Αναμενόμενα σε δόση αρκετή για να σφραγίσει το πολυπόθητο διαβατήριο αλλά όχι τόση ώστε να το κάψει.