Apocalypto (2006)

Φυλή Μάγια εξαϋλώνεται από ισχυρότερη, που μεταφέρει τους πολεμιστές των χαμένων πίσω στους τεράστιους πέτρινους ναούς της, για να προσφέρει ζωντανή την καρδιά τους στον θεό της. Νεαρό μέλος ξεφεύγει και προσπαθεί να τους αποφύγει για να γυρίσει πίσω στο χωριό του και να βγάλει την γυναίκα και τα παιδιά του από τη σπηλιά που τους είχε κρύψει. Εν αγνοία του όμως, οδηγεί τους διώκτες του στον άνθρωπο που θα σβήσει τον κόσμο τους.Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η πατάτα του. Εν μέσω σκανδάλων και ακονισμένων μαχαιριών, επέστρεψε ο άνθρωπος που συγκλόνισε τον κόσμο με την αγριότητα που έδειξε στον Ιησού του στο Πάθος του Χριστού (2004), και αν ήσουν αρκετά εντυπωσιασμένος απ’ τα προηγούμενα κατορθώματά του που λύγισαν ταμεία και βραβεία, θα πίστευες πως όλο αυτό το αρνητικό κλίμα ήταν μεγεθυμένο μονάχα επειδή τα γαμωσταυρίδια που έριξε ο Mel στους Εβραίους, ήταν σβησμένα με αλκοόλ. Αν την έχεις πατήσει κι εσύ έτσι, σου ‘ρχεται έκπληξη.

Γυρισμένη βασικά για να δείξει o Gibson πόσο πολύ του αρέσουν οι καταδιώξεις και να δει πόσο καλά μπορεί να τις στήσει, το Apocalypto είναι ένα κολάζ δράσης και μισοψημένης αυτο-αναζήτησης, που χάρη κυρίως στην εξαιρετική φωτογραφία, έχει μερικές επιβλητικές εικόνες να πάρεις μαζί σου κι έξω απ’ την αίθουσα (αν δεν τις έχεις ήδη μαζέψει απ’ το trailer), όμως κυρίως αποτελείται από καλοστημένες αλλά άνευρες σκηνές της trademark βαναυσότητάς του. Οι παραλληλισμοί των αέναων εμφυλίων των Μάγια με τη διαχρονική αυτο-καταστροφικότητα του ανθρωπίνου γένους και ακόμα περισσότερο με το Μεσανατολικό και τη Δυτική παρέμβαση, υπάρχουν, αρκεί να θέλεις πολύ να τους δεις. Όχι βέβαια τόσο στο βαρετό πρώτο μισό, που θυμίζει περισσότερο πειραγμένο ντοκιμαντέρ του National Geographic, όσο στο δεύτερο, όπου τα μηνύματα κρύβονται μαζί με τον Skywalker Μάγια μας, στους ίδιους θάμνους που σύχναζε κι ο Rambo.