Georgia Rule (2007)

Έφηβη με επαναστατικά κρεσέντο, καταδικάζεται από τη μητέρα της να περάσει το καλοκαίρι με τη γιαγιά της και τους καταπιεστικούς κανόνες της, σε επαρχιακή πόλη της οποίας φροντίζει να αλλάξει την πίστη, μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι ίσως έχει πάρει τη ζωή της λάθος και ν' αλλάξει πια ζωή.Υπάρχει κάτι το καρμικά καταπραϋντικό στο να βλέπεις τον χαρακτήρα της Lindsay Lohan να απειλεί τα κορίτσια που την παρενοχλούν, ότι θα βρει τους γκόμενούς τους και θα τους τρελάνει στο γαμήσι, στην πιο αυτοβιογραφική της ταινία μέχρι σήμερα (αν υποθέσουμε ότι η ζωή της είναι όπως ξέρουμε ότι είναι, η ταινία έχει ακόμα και αντίστοιχο περιστασιακό τσιμπούκωμα). Αλλά στο φιλμικό σύμπαν του Garry Marshall, το καζάνι της κάθαρσης δεν καίει παρά για ελάχιστα καρέ, έστω κι αν το Georgia Rule, είναι το πιο ηθικά επιθετικό και κυνικό μ' έναν χαζοχαρούμενο τρόπο κομμάτι, της γλυκανάλατης παρακαταθήκης του. Το meeting point τριών γενιών και τριών τζακιών Αμερικανίδων ερμηνευτριών (της κλασικής, της ανεξάρτητης και της αγάπης των tabloids), πάσχει από τη γνωστή ασθένεια συναισθηματικής φαντασιοπληξίας του Garry Marshall, και οι χαρακτήρες του απ' τα συνεπακόλουθα συμπτώματα σχιζοφρενικής ασυνέπειας. Έτσι, το ακίνδυνο dramedy κομμάτι προσπαθεί συνεχώς να καταπνίξει το αρκούντως απολαυστικότερο, πιο ενδιαφέρον σκοτεινό των χαρακτήρων με τα επικίνδυνα προβλήματα (ψυχοσύνθεσης), και όσο κι αν θέλεις να κερδίσει το δεύτερο, ξέρεις απ' την αρχή πως δεν έχει ελπίδα, και φυσικά δικαιώνεσαι πανηγυρικά, όταν όλες οι ανωμαλίες των ηρώων που θα τους έτρωγαν χρόνια ψυχανάλυσης στην αληθινή ζωή, τελειώνουν με μια σφιχτή οικογενειακή αγκαλιά και ένα γερό κλάμα στον ώμο που τις συνοδεύει.