Screencap: Live long and prosper

Ως μη trekkie και κρίνοντας εξ ιδίων, μπορώ με ασφάλεια να χαρακτηρίσω τον παραπάνω χαιρετισμό που εφηύρε ο Leonard Nimoy για τον αξέχαστο χαρακτήρα του Βολκάνιου (εκ του πλανήτη Βόλκαν) Mr Spock, ως ανέτως την πιο αναγνωρίσιμη αναφορά στην τηλεοπτική σειρά που --σε διάφορες μορφές και με μερικά διαλείμματα-- για σχεδόν μισό αιώνα, με θάρρος μας πήγαινε εκεί που κανείς άνθρωπος δεν είχε πάει πριν. Η χειρονομία, που προκάλεσε κράμπες σε ουκ ολίγους συναδέλφους του εμπνευστή της, εκτός από έναν κώδικα που υπερέβη το πλαίσιό του και πέρασε μαζί με πολλά άλλα στοιχεία του Star Trek στο πάνθεον της pop κουλτούρας, γέννησε ταυτόχρονα και το νέο είδος του trekjew, αφού βασιζόταν σε εβραϊκή κίνηση ιερατικής ευλογίας, και αρχικά συνοδευόταν απ' την ελεύθερη αγγλική ερμηνεία "peace and long life" του επίσης εβραϊκού χαιρετισμού shalom aleichem (γνωστό και ως σαλάμ αλέκομ, κυριολεκτικά "ειρήνη και μακροζωία"), πριν αντικατασταθεί απ' το πιο εξωγήινο "μακροημέρευε και ευημέρευε". Πράγμα που απέδειξε ότι τελικά οι Εβραίοι κυβερνούν και το διάστημα.

Και ο λόγος που σου τα λέω όλα αυτά, σε περίπτωση που δεν το 'χεις ψυλλιαστεί ακόμη, είναι γιατί τον ίδιο χαιρετισμό προβάρω για να απευθύνω στον κινηματογράφο Τριανόν, που ξετρύπωσε μια πολύ ιδιαίτερη εκδοχή του αστερόπλοιου Enterprise, μια εκδοχή που φτιάχτηκε από fans και προσφέρεται σε fans (κι όσους αυτοί σούρουν μαζί τους), στην ειδική, one night only προβολή της. Απ' την πώρωση αρχικά του James Cawley, ενός επαγγελματία μιμητή του Elvis και προφανώς άρρωστου trekkie, το Star Trek: New Voyages μετέτρεψε το υπόγειο του εμπνευστή σε άντρο καμένων που έσπευσαν να διαθέσουν τον εθελοντικό τους χρόνο και ό,τι ταλέντο διέθεταν σε ένα project αγάπης και αφοσίωσης, το οποίο αργότερα τίμησαν και τα μέλη του αρχικού cast, George Takei και Walter Koening, παίρνοντας ξανά τη θέση τους στο αντίγραφο της γέφυρας του Enterprise. Απ' τα πέντε επεισόδια που προέκυψαν (συν ένα που βρίσκεται στην προπαραγωγή), τα δύο με τα παλιά μέλη του πληρώματος παίζουν απόψε μετά τα μεσάνυχτα σε ψηφιακή κόπια στη μεγάλη οθόνη του Τριανόν, και αν υπολογίσεις ότι η είσοδος είναι ελεύθερη και θα 'ναι κι άλλοι εκεί με κολλητά χρωματιστά μπλουζάκια και μυτερά αυτιά, νομίζω θα 'ναι καλύτερη φάση να πας κι εσύ εκεί, απ' το να τα δεις στο πισί σου. Αν μη τι άλλο, εκτός από καλό ζέσταμα για την επερχόμενη ταινία του J.J. Abrams, θα δείξεις στον αιθουσάρχη ότι έχεις όρεξη για κάτι τις διαφορετικό στην αίθουσα, και θα του δώσεις θάρρος την επόμενη φορά να σου φέρει και τίποτα χαμένο από Doctor Who και Candy Candy.