We Own the Night (2007)

Μπάτσος κι ιδιοκτήτης club περνούν αδερφικό τσακωμό και μετά ενώνουν δυνάμεις για να εξουδετερώσουν Ρώσο μικρονονό.Σε μια βδομάδα πλούσια σε κινηματογραφικά déjà vu, το We Own the Night είναι το σκορσεζικό τέτοιο, με τον James Gray 13 χρόνια μετά το Little Odessa (1994) να επιστρέφει σε παρόμοια μονοπάτια, με το πρωταγωνιστικό δίδυμο του The Yards (2000) του, να σηκώνει στις πλάτες ψιλογκαγκστερικό ψιλοθρίλερ με ψιλοοικογενειακό ψιλοδράμα στην παράλληλη, χωρίς όμως να μπορεί να κάνει και πολλά με δυο χαρακτήρες που θα μπορούσαν άνετα να περάσουν αρκετό χρόνο ακόμα σε σκοτεινά συρτάρια, μπας και μπορέσουν να σκοτεινιάσουν αρκετά οι ίδιοι για να μεταμορφωθούν σε κάτι έστω ενδιαφέρον αν όχι διαφορετικό, ή τουλάχιστον μήπως και ξεχάσουμε οι απ' έξω τις ομοιότητές τους με τους μισοψημένους χαρακτήρες που βλέπουμε κάθε τόσο να προσπαθούν να γεμίσουν κακόφημους δρόμους. Και, εντάξει, μετράει η διάθεση του Gray για αναδόμηση των αναφορών του, κι ακόμα περισσότερο το ότι, σκηνοθετικά, του βγαίνει, αλλά σαν αυτοσκοπός δεν αρκεί, κι ούτε καλύπτει την αφόρητη προβλεψιμότητα του. Αλλά όταν ανοίγει με τον Phoenix να βάζει δάχτυλο στη Mendez, πώς να του κρατήσεις κακία;