Sleuth (2007)

Πλούσιος ηλικιωμένος καταξιωμένος συγγραφέας προσκαλεί τον νεαρό φιλόδοξο ηθοποιό εραστή της γυναίκας του να.. τα πούνε στην έρημη βίλα του.Το Sleuth (2007) είναι μια απόπειρα του Kenneth Branagh και του Harold Pinter να ξαναμεταφέρουν στην οθόνη το θεατρικό του Anthony Shaffer, 25 35 χρόνια μετά από αυτή του συγγραφέα και του Joseph L. Mankiewicz που είχε πρωταγωνιστές τον Laurence Olivier και τον Michael Caine. Ο τελευταίος αναλαμβάνει τώρα το ρόλο του γεροντότερου, ενώ τον δικό του, ακόμα μια φορά μετά το Alfie (2004), ο Jude Law.

Αν προσπαθούσα να χωρέσω ακόμα και τα βασικά πίσω από τα ονόματα και τους τίτλους στη παραπάνω παράγραφο θα χρειαζόσουνα οθόνη ορατή από το διάστημα, όμως το συμπέρασμα θα ήταν και πάλι ότι το κοινό του φιλμ είναι περιορισμένο και απαιτείται και ιδιαίτερα προετοιμασμένο. Και επιπλέον και ιδιαίτερα περίεργο, αφού ο σεναριογράφος αποφάσισε να αντιμετωπίσει θανατηφόρα πιντερικά σοβαρά μια ιστορία τόσο τραβηγμένη από τα μαλλιά όσο μεγάλο είναι το μέτωπο του Law, ο σκηνοθέτης να βυθίσει στον αυτοϊκανοποιούμενο μινιμαλισμό ένα.. θεατρικό δυο χαρακτήρων, τόσο επιδεικτικά όσο φανερή είναι η ειρωνεία στο casting, και η χημεία μεταξύ των πρωταγωνιστών δε πλησιάζει καν pokes στο Facebook (αντί έστω του, ειρωνικού όπως είπαμε, αλληλοσπαραγμού που θα περίμενες). Έτσι όσο περίεργος Σκορπιός και να 'σαι, το ενδιαφέρον σου σκοτώνεται το πολύ στη δολοφονία στο τέλος της πρώτης πράξης. Και τα 45 λεπτά λιγότερα από τη διάρκεια της προηγούμενης μεταφοράς σου φαίνονται τόσο παράδοξα υπόγεια ελαχιστοποιημένα όσο προσπαθεί να είναι η καινούρια.