Περηφάνια και Προκατάληψη και Ζόμπι

Και σχετικό αιματοκύλισμα, που αναμένεται να μεταφερθεί στην οθόνη απ’ όποιο studio μείνει όρθιο στο τέλος του μακελειού που έχει ήδη ξεκινήσει για την απόκτηση των δικαιωμάτων του remix της κλασικής νουβέλας της Jane Austen από τον Seth Grahame-Smith, του τριαντακάτι τηλεσεναριογράφου και –σκηνοθέτη με το περιορισμένο βιογραφικό, αλλά και συγγραφέα των How to Survive a Horror Movie και The Big Book of Porn, ο οποίος αναμένεται να γίνει ακόμη πιο καυτό όνομα στα ράφια των βιβλιοπωλείων, τον ερχόμενο Απρίλη.

Σε ένα Meryton χτυπημένο από μυστηριώδη επιδημία που γεμίζει την αγγλική ύπαιθρο με πεινασμένους νεκροζώνταντους βικτωριανούς λόρδους, ιπποκόμους, παραμάνες και μαγείρισες, μεταφέρει την ιστορία του κου Darcy, της Lizzie Benett και των αδερφάδων της, ο Grahame-Smith, υποσχόμενος το 85% του βιβλίου του να είναι το, ελεύθερο πια από περιορισμούς πνευματικών δικαιωμάτων, αυθεντικό κείμενο της Austen, και το υπόλοιπο 15%, αυτό με τις αλλαγές που μετράνε: η Lizzie Benett, αντιμέτωπη με τα σαγόνια της κολάσεως, χρησιμοποιεί την kung fu εκπαίδευση της ίδιας και των αδερφών της, για να σχηματίσουν μια ομάδα κυνηγών ζόμπι, αλλά οι προσπάθειές της να σταματήσει τις σαρκοβόρρες ορδές των απέθαντων, αναστατώνονται απ’ την άφιξη του όμορφου νεαρού κου Darcy, επι κεφαλής έταιρης ομάδας με εκπαίδευση ninja, ο οποίος απειλεί την πρωτοκαθεδρία της ομάδας Benett στην αιχμή των αγώνων κατά των ζωντανών-νεκρών. Το κομμάτι που οι δυο διαγωνίζονται για το ποιός την έχει μεγαλύτερη την επιμονή στο ότι δεν θέλουν κολασμένα ο ένας τον άλλον, αναμένεται επίσης να παραμείνει, πάνω-κάτω, ίδιο, αν και ενδεχομένως πιο ζουμερό, με μερικές φιλικές καρπαζιές, υποθέτω.

Όπως αντιλαμβάνεσαι, αν έχεις φτάσει ως εδώ χωρίς να έχει λιώσει το μυαλό σου απ’ την προσμονή της υλοποιημένης εκδοχής της γαματοσύνης της ιδέας, η ιεροσυλία του Grahame-Smith ταιριάζει γάντι στο pop χωνευτήρι που έχει κάνει τη σύγχρονη κουλτούρα η εξέλιξη του δικτύου, που είχε πριν κάναδυο χρόνια, παρατηρητές σαν και τους λόγου μας να εκστασιάζονται με τα προορισμένα για online κατανάλωση mash-ups τύπου Neo vs Robocop. Αλλά γυρίζοντας τόσο πίσω (στην εποχή του χαρτιού), είναι απορίας άξιο το γιατί τα μυθιστορηματικά mash-ups άργησαν τόσο πολύ να φανούν σαν τόσο καλές ιδέες. Ο Grahame-Smith πάντως, λέει πως αυτή η ιδέα του ήρθε όταν έπιασε να ξαναδιαβάσει την Austen, που μισούσε στο σχολείο κι ένιωσε ότι ήθελε πολύ να γίνει τόσο κακιασμένος όσο ανακάλυψε ότι ήταν η κλασική συγγραφέας, στη σκληρή κι αστεία σάτιρά της.

Η σύνδεση, ωστόσο, της ρομαντικής νουβέλας εποχής, με την τρομερή υποπλοκή τρόμου, προέκυψε βάσει σχεδίου που είχε καταστρώσει ο Grahame-Smith με τον editor του στον εκδοτικό οίκο Quirk Books, όταν είχαν κάτσει και σχεδιάσει διάγραμμα που συνέδεε ακρογωνιαίες λίθους της λογοτεχνίας εποχής, με πιο cult καταστάσεις που συμπεριλάμβαναν εξωγήινους, φαντάσματα, ρομπότ και τα σχετικά. Διαδικασία που τον οδήγησε, λέει, να καταλάβει, ότι η Austen είχε στρώσει τη βάση για το zombie novel, αφού δεν εξηγείται αλλιώς το ότι βρέθηκε στο κατώφλι της ηρωίδας της, στρατιωτική μονάδα που θα έπρεπε να πολεμάει τον Ναπολέοντα, αν δεν έφτασε εκεί για να προστατέψει τους κατοίκους απ’ τα ζόμπι. Δεν ξέρω τώρα αν οι κριτικοί λογοτεχνίας οφείλουν να το προσθέσουν κι αυτό στα κατορθώματα της Austen, αλλά το ότι η ηρωίδα της θα μπορούσε ακόμη και νεκροζώντανους να κάνει να φάνε το κεφάλι τους, δεν νομίζω να το αμφισβητήσει κανείς.