Mongol (2007)

The younger years of the conqueror formerly known as Temüjin.Ο Mongol (2007) του Sergei Bodrov κατά κύριο λόγο σε κάνει να εκτιμάς απεριόριστα τον Alexander (2004) του Oliver Stone, όντας ακραία αποσπασματικός και ανεξέλεγκτα campy, όσο περνάει η ώρα. Στα χαρτιά, το πρώτο μέρος μιας φιλόδοξης τριλογίας για τον ιδρυτή της δεύτερης μεγαλύτερης αυτοκρατορίας που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης, ψάχνει μια σχετική ιστορική ακρίβεια, και σχηματίζει τον χαρακτήρα μέσα από διαδοχικούς κύκλους αντίδρασης στην επαναλαμβανόμενη βαρβαρότητα της εποχής και της περιοχής. Στη πραγματικότητα, οι κύκλοι χτίζονται αργοπορημένα και κλείνουν απότομα, καταφεύγοντας σε θεϊκές παρεμβάσεις (χωρίς πλάκα) αδιευκρίνιστης πίστης και υπεράνθρωπες δυνάμεις αδιευκρίνιστης προέλευσης. Κι εκεί που με τα πολλά πας για ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα, ο Genghis Khan παρατάει γυναίκα και παιδιά που έφαγε όλη τη ταινία για να μαζέψει, σε μηδέν χρόνο (κυριολεκτικά) ενώνει τους μισούς Μογγόλους απέναντι στους άλλους μισούς, στέλνει καμιά κατοστή να σφαχτούν για το trailer, και κατακεραυνώνει (κυριολεκτικά) τους υπόλοιπους. Το ότι αυτή η ιμπρεσιονιστική παραγγελιά Καζάκων και Μογγόλων μεγαλοχρηματοδοτών βλέπεται και με το παραπάνω, στα σοβαρά αντί σα συνέχεια του Borat (2006), μάλλον αποδίδεται στον (κληθέντα να σώσει και το ακόμα καζακστανικότερο Nomad (2005)) σκηνοθέτη και τους διευθυντές φωτογραφίας του, οι οποίοι μαζί και συγκριτικά κάνουν τον Sir David Lean να μοιάζει Roland Emmerich. Και στον υπεράνετο, ως.. Γιαπωνέζο, πρωταγωνιστή, και στην υπερανετότερη, ως.. Μογγόλα, πρωταγωνίστρια.