In the Loop (2009)

Βρετανός υπουργός ανοίγει το στόμα του, πετάγονται κάτι λέξεις που δε μπορεί να ξαναβάλει μέσα με το πόδι του, και όσο μασάει τη σόλα του τόσο αυτή απλώνεται μέχρι τους διαδρόμους του State Department και όπου παραπέρα συζητιέται η πιθανότητα εισβολής στο Ιράκ.Το μόνο που μπορεί να σε συγκρατήσει από το να βάλεις το In the Loop (2009) σε κατηγορία κλασικότητας επιπέδου Monty Python and the Holy Grail (1975) είναι μια τεχνική και ουσιαστική σκιά από And Now For Something Completely Different (1971), της πρώτης κινηματογραφικής απόπειρας των Python με επιλεγμένα σκετσάκια από τη τηλεοπτική τους δουλειά. Η δημιουργική ομάδα πίσω από τη σειρά του BBC The Thick of It, ταξιδεύει αρκετούς από τους χαρακτήρες της στην Αμερική, με σαφώς μεγαλύτερο προϋπολογισμό και θεματικό στόχο, αλλά χωρίς να αισθάνεται καμία πίεση και χωρίς να βρίσκει κανένα λόγο να πολυ-αλλάξει ούτε το brainstorming της ούτε την αντι-West Wing αισθητική της, οπότε θα πρέπει να περιμένεις και την όποια συνέχεια για να ξεκαθαρίσει η θέση της (ομάδας) στη κινηματογραφική ιστορία. Προς το παρόν μπορείς να πεις με σιγουριά ότι τους χαρακτήρες της τους έκανε κινηματογραφικά icons, μέσα από μια πολιτική σάτιρα τόσο καλή που πονάς και τόσο ακατάπαυστη που κάνει κατηγορηματικά σαλιγκαροκίνητη κάθε αντίστοιχη αμερικάνικη, ακόμα και επιπέδου Wag the Dog (1997). Η ομάδα του Armando Iannucci επικεντρώνεται λίγο πιο πίσω από τη πρώτη γραμμή της πολιτικής ηγεσίας, εκεί όπου βουλευτές με περικεφαλαία και σύμβουλες από το πουθενά μπλέκουν κυριολεκτικά τα μπούτια τους και τις γραμμές επικοινωνίας τους αποφεύγοντας σα γκρεμό το ύψος των περιστάσεων ή πηλαλώντας γύρω από κρυφές ατζέντες, και ακόμα και όταν δε προφταίνεις να παρακολουθήσεις το κατασπάραγμα όλων τους από τους διαλόγους ψοφάς μέχρι δακρύων και μόνο στο πρώτο επίπεδο, αυτό της εφευρετικότητας στα βρισίδια. Σκηνοθετικά, ο Iannucci όχι μόνο κρατάει ζογκλερικά στον αέρα μια ντουζίνα πρωταγωνιστές και τον ρυθμό όταν φεύγουν οι δικοί σου αγαπημένοι από το προσκήνιο, αλλά προσέχει ακόμα και τις ερμηνείες και τους αυτοσχεδιασμούς δεύτερων και κομπάρσων, διατηρώντας αιχμηρή κάθε λεπτομέρεια ενός στην ουσία θανατερού πολιτικού θρίλερ που ντύθηκε ηφαίστειο από βιτριόλι.