The Reaping (2007)

Επιστήμονας το πάλαι ποτέ βαθιά θρησκευόμενη, αλλά πλέον ειδικευμένη στο να καταρρίπτει δοξασίες πιστών για θαύματα σε επαρχιακές κωμοπόλεις, καλείται σε άλλη μια αποστολή, όταν ένα χωριό στη μέση του πουθενά, τρομοκρατείται απ' το ποτάμι που γίνεται κόκκινο σαν αίμα. Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν οι υπόλοιπες εννιά πληγές του Φαραώ αρχίζουν να εμφανίζονται, και οι χωρικοί ρίχνουν το φταίξιμο σ' ένα μικρό δεκάχρονο αγγελούδι.Μετά την κορώνα του πολυβραβευμένου The Life and Death of Peter Sellers (2004), ο ανδρωμένος στα γυρίσματα του Highlander (1986), Stephen Hopkins, επιστρέφει στη συνεπέστατη φιλμογραφία που κοσμούν ο πέμπτος Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες (1989), ο δεύτερος Predator (1990), το παραγνωρισμένο διαμάντι Judgment Night (1993) και σχεδόν όλος ο πρώτος κύκλος του 24. Και το κάνει με μια B-μουβιά καταδικασμένη να θαφτεί κάτω από τόνους κοπριά, από τους ανήμπορους να εκτιμήσουν το κιτσάτα αναχρονιστικό μεγαλείο της. Αναβιώνοντας για 96 λεπτά ένα genre που έφυγε απ' τη μόδα πιο γρήγορα απ' ότι μπήκε, το Τhe Reaping είναι ένα homage στο θρησκευτικό θρίλερ, που αν είχε γυριστεί πριν καμιά εικοσαετία, θα είχε ήδη στρατιά φανατικών να πίνουν νερό στο όνομά του. Σήμερα, υποφέρει κάτω απ' το ασήκωτο βάρος της πρωταγωνίστριάς του που λειτουργεί περισσότερο σαν κόκκινο πανί για ετοιμοπόλεμους παρά σαν πόλος έλξης εισιτηρίων, και δεν βοηθά κανέναν ο ασυγκράτητος ενθουσιασμός του σκηνοθέτη, ή το γεγονός ότι η πλοκή είναι πολύ προβλέψιμη (του κερατά δηλαδή) για να είναι τόσο αργή. Αλλά και πάλι, δώσ' του καμιά πεντοδεκαετία να παλιώσουν τα ρούχα, τα αμάξια και οι γκατζετιές του, και δεν ξέρεις ποτέ.