Hancock (2008)

Image-maker αναλαμβάνει να συμμαζέψει την εικόνα υπερήρωα με χρόνια κατάθλιψη και ανοθόρδοξες μεθόδους δράσης.Αυτό είναι το στόρι στο πρώτο μισό τουλάχιστον, που ξεδιπλώνεται ως αναπάντεχα απολαυστική, παρ’ ότι χλιαρά εκτελεσμένη, κι αμυδρά σατιρική ενήλικη κωμωδία, σαν βασισμένη στην επανάσταση των πολιτών κατά των υπερηρώων που μένουν άνεργοι στα ξεκινήματα του The Incredibles (2004). Ένας υπερήρωας που προκαλεί περισσότερα προβλήματα απ’ όσα λύνει, με Κρυπτονίτη του την κακή του συμπεριφορά, τη βρωμερή του ανάσα και τη διαβρωτική ικανότητα των βραδινών talk shows που του επιτίθενται ανελλιπώς, βρίσκει σωτηρία στον Πι-Αρη που του δείχνει ότι η μεγαλύτερη υπερδύναμη που μπορεί να διαθέτει κανείς είναι η χειραγώγηση των media, και ξαφνικά, το high-concept τελειώνει, το όποιο ενδιαφέρον στο χιούμορ χάνεται, οι πλοκές γίνονται αχταρμάς κι ο Berg ξεμένει να σκηνοθετεί ένα φλύαρο νερόβραστο σαχλορομάντζο με ψευδαισθήσεις φαντασίας και περίσσευμα ειδικών εφέ, μ’ ένα βαρύ πέπλο πολιτικής ορθότητας, τυπικής κορύφωσης και συμβατικής ατολμίας, να σου παίρνει πίσω όποια δροσερή ανάσα σου ’χε δώσει ως τότε.