Masses v5: Στη φωτεινή εποχή του διχτύου

Journal στα Αγγλικά, από τα Γαλλικά με λατινική ρίζα, σημαίνει daily record, ημερήσιο αρχείο. Blog είναι web journal, διχτυακό ημερήσιο αρχείο. Η ερώτηση της δεκαετίας στα naughties, αν είναι οι bloggers journalists, είναι λοιπόν εξ ορισμού πανηλίθια, ένα αποτέλεσμα-συνδυασμός της αναλυτικότητας (ή πραγματικής κινεζικότητας) της αγγλικής γλώσσας και της αγωνίας των παλιών media να διατηρήσουν το καθεστώς τους σε ένα κόσμο που τα ξεπέρναγε. Journal από τη πιο συνηθισμένη χρήση έγινε (στη σημασία) σταδιακά η εφημερίδα, journalist ο δημοσιογράφος, και χωρίς να πιάνεις και τις ελληνικές ρίζες των λέξεων για να μη πάθεις καμιά ημικρανία, όταν καταργήθηκαν τα μονοπώλια της ενημέρωσης (από τη χρήση της λέξης με τέτοια έννοια στα παραδοσιακά μέσα) journalist έγινε ο.. Joseph Pulitzer, ο υπερπρότυπος και υπερπροικισμένος δημοσιογράφος. Ξεκινώντας τα 10s και με τους εκδοτικούς οργανισμούς να έχουν μεταφερθεί μέχρι και αποκλειστικά στο δίχτυο, ο διαχωρισμός μεταξύ (ουσιαστικά) ημερησιοαρχειάκια και ημερησιοαρχειάκια έγινε ακόμα πιο μπερδεμένος για τον μέσο Αμερικάνο και κατ' επέκταση για τον μέσο πολίτη του διχτύου και του κόσμου, όπως διαπίστωσα συζητώντας κάτι μέρες την υπόθεση του Jason Chen με το κινητό της Apple. Ξεκάθαρα όμως, από τη πολλή πιπίλα των παλιών εκδοτικών οργανισμών, journalist είναι απλά όποιος δουλεύει σε αυτούς και είναι αυτόματα και ο Pulitzer φυσικά. Ενώ blogger είναι όποιος δημοσιογραφεί ανεξάρτητα, και αυτός είναι αυτόματα η κυρά Κατίνα φυσικά.

Σημείωσε σαν παρένθεση ότι η αμερικάνικη δικαιοσύνη έχει καταργήσει ουσιαστικά κάθε διάκριση στην αντίληψη περί "τύπου" στα Ελληνικά ή "journalism" στα Αγγλικά εδώ και δεκαετίες˙ κάθε "person that disseminates information" προστατεύεται χωρίς χρήση λέξεων βαρυφορτωμένων με σημασίες. Παρολαυτά, χρησιμοποιήθηκε (η αμερικάνικη δικαιοσύνη) τερατολογικά και κατά κόρο στην ενίσχυση των διακρίσεων από αμέτρητα διαστρεβλωτικά δημοσιεύματα. Η πιο χαρακτηριστική υπόθεση είναι αυτή του καλιφορνέζικου ανώτατου δικαστηρίου (O'Grady v. Superior Court) που "αποφάσισε" ότι "οι bloggers είναι journalists" όταν ρητά η απόφαση (επαναξαναματα)αρνήθηκε να κάνει διακρίσεις στο τι είναι "legitimate journalis[m]". Για χρόνια μέχρι τον Απρίλη, έπαιζε και η υπόθεση του New Jersey (Too Much Media v. Hale) που "κοντρα-αποφάσισε" πως "οι bloggers δεν είναι journalists", όταν το καημένο το δικαστήριο έγραψε ολόκληρα υπέροχα κατεβατά για να δικαιολογήσει ιστορικά την άρνησή του να αναγνωρίσει πως είναι δημοσιογράφος κάποια που, ανάμεσα σε άλλα λαμπρά, ισχυρίζονταν ότι θα ξεκίναγε blog.

Οι Μάζες πέρασαν τόσα χρόνια από αυτά τα παλιρροϊκά κύματα παπάρας σα ναυαγοί ανάμεσα σε καρχαρίες. Είμαστε bloggers και όχι σοβαροί για τους παραδοσιακούς πουλιτζεράδες, δεν είμαστε bloggers είμαστε αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι για το κάποτε ελληνικό μπλογκοχώρι που ευτυχώς πια μεγάλωσε και πολη-τίστηκε. Έτσι, ψάχνοντας καμιά καλή ιδέα να φρεσκάρω το σχεδιασμό στις μαζοσελίδες, είπα να παίξω με τα καλύτερα και τα χειρότερα όλων, μπας και φανεί ότι διαφορά δεν υπάρχει, η διαφορά είναι στο περιεχόμενο, στις πράξεις και όχι στις δηλώσεις.

Το περιεχόμενο ήταν πάντα και το θέμα στις Μάσες, στο προηγούμενο template, το πρώτο για 1024+ πλάτος, πολύ συνειδητά φάρδυνε το κάδρο των θεμάτων αντί να πλατύνουν καθόλου οι επιλογές δεξιά και αριστερά. Το περιεχόμενο ήταν όμως και πονοκέφαλος στη σχεδίαση τώρα, γράφουμε σταδιακά όλο και περισσότερα, κυρίως γιατί υπάρχει μια ανάγκη να αναλύουμε όσα λέμε ώστε να φαίνεται περισσότερο η λογική και η έρευνα από πίσω όσο περισσότεροι γράφουν αέρα κοπανιστό και ανακρίβειες με το ίδιο ύφος. Οπότε, αφού μεγάλωσε το περιεχόμενο.. μίκρυνε η γραμματοσειρά, προσωπικά έτσι κι αλλιώς αντιπαθώ όλες τις τάσεις να απλώνονται το chrome (που λέει και η Google) και το κείμενο όσο μεγαλώνουν τα monitor, δεν είμαι γκαβός, έχω 24άρι εδώ και χρόονια για να βλέπω πιο πολλά και όχι για να μεγενθύνω το κινητό μου. Για να φαίνεται το περιεχόμενο έγιναν minimal οι επιλογές, και καλύτερα νομίζω, πια το μόνο που χρειάζεται και ο τελευταίος στο δίχτυο είναι τα labels και το κουτάκι με το search, τη ροή της πληροφορίας του έχει μάθει να τη καθορίζει ο καθένας ακόμα κι αν δε ξέρει από feeds και λοιπά τεχνικά.

Το no logo (που για την ακρίβεια είναι ένα άσπρο κουτάκι 2x2) προέκυψε όσο περίμενα τον rotweiler να φτιάξει logo που να λέει ότι είμαστε οι μεγαλύτεροι και καλύτεροι αλήτες ρουφιάνοι bloggers. Είπε και ο Citizen Mac ότι του φαίνονταν πολύ generic entertainment blog το όλο στιλ, μια καλή αφορμή για μένα για να το κάνω ακόμα genericότερο.