Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει 4.0 / Die Hard 4.0
Σκηνοθεσία: Len Wiseman
Σενάριο: Mark Bomback
Παίζουν: Bruce Willis, Timothy Olyphant, Justin Long
Δες/Κρύψε το trailer
Live Free or Die Hard - Trailer
Ο John McClane επιστρέφει, για να σώσει την Αμερική από έναν απολυμένο δημόσιο υπάλληλο που έχει χακέψει τα συστήματα που άλλοτε προσπαθούσε να ενισχύσει. Πίσω του σέρνει τον πιτσιρικά απ' τις
διαφημίσεις των Mac.
Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει απ' την τελευταία δημόσια περιπέτεια toy McClane, και τίποτα δεν έχει αλλάξει στον εκτελεστικό κλάδο της Αμερικής: όσοι άνθρωποι του Νόμου είναι αρκετά υψηλόβαθμοι για να ξέρουν κάτι χρήσιμο, είναι και αρκετά ηλίθιοι ώστε να μην ξέρουν ότι αν το χρησιμοποιήσουν, θα λύσουν μια ολόκληρη τρομοκρατική απειλή μεγέθους Αρμαγεδώνα στο πρώτο μισάωρο, χωρίς να χρειαστεί να βάλουν τον σκληροτράχηλο ντετέκτιβ να θυμάται τις εποχές που είχε δυο τρίχες παραπάνω στο κεφάλι του. Όχι πως έχει ανάγκη δηλαδή, ούτε ο McClane, ούτε ο
Willis, που στα 52 κρατιέται όσο καλά χρειάζεται, για να μην έχει κανένα φόβο ντροπιαστικών κυνηγητών με την αρθρίτιδα, τύπου
Firewall (2006) και
The Sentinel (2006). Με επίγνωση της μυθολογίας του και της θέσης του στο φιλμικό γίγνεσθαι, συγκρατημένες φιλοδοξίες, συγκινητικές προσπάθειες για πολιτικό σχόλιο και μερικές ζορισμένες αναφορές στο παρελθόν του ήρωα, το σενάριο του
Mark Bomback δίνει στον
Wiseman όση πλοκή χρειάζεται για να επιδείξει τις (ανατριχιαστικά σπουδαίες) ικανότητές του στον
Michael-
Bay-σμό (κομπλέ με τις υστερικές εξάρσεις στη δράση) και να γεμίσει δύο ώρες και κάτι με αγνή διασκέδαση της ποικιλίας του λούνα παρκ, με ασταμάτητο ρυθμό, δυνατή δράση χαριτωμένο χιούμορ και αμερικάνικη αντρίλα, αναβιώνοντας επάξια έναν θρύλο της αμερικάνικης δράσης, χωρίς όμως να τον πηγαίνει και πουθενά παραπέρα. Καταφέρνει πάντως να αποσαφηνίσει, ότι σε μια μάχη John McClane εναντίων Jack Bauer, θα κέρδιζε με άνεση ο πρώτος, γιατί έχει καλύτερες ατάκες να πει μετά. Έστω κι αν δεν τα πηγαίνει πολύ καλά με τα ψηφιακά.
3/5
Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει απ' την τελευταία δημόσια περιπέτεια toy McClane, και τίποτα δεν έχει αλλάξει στον εκτελεστικό κλάδο της Αμερικής: όσοι άνθρωποι του Νόμου είναι αρκετά υψηλόβαθμοι για να ξέρουν κάτι χρήσιμο, είναι και αρκετά ηλίθιοι ώστε να μην ξέρουν ότι αν το χρησιμοποιήσουν, θα λύσουν μια ολόκληρη τρομοκρατική απειλή μεγέθους Αρμαγεδώνα στο πρώτο μισάωρο, χωρίς να χρειαστεί να βάλουν τον σκληροτράχηλο ντετέκτιβ να θυμάται τις εποχές που είχε δυο τρίχες παραπάνω στο κεφάλι του. Όχι πως έχει ανάγκη δηλαδή, ούτε ο McClane, ούτε ο Willis, που στα 52 κρατιέται όσο καλά χρειάζεται, για να μην έχει κανένα φόβο ντροπιαστικών κυνηγητών με την αρθρίτιδα, τύπου Firewall και The Sentinel . Με επίγνωση της μυθολογίας του και της θέσης του στο φιλμικό γίγνεσθαι, συγκρατημένες φιλοδοξίες, συγκινητικές προσπάθειες για πολιτικό σχόλιο και μερικές ζορισμένες αναφορές στο παρελθόν του ήρωα, το σενάριο του Mark Bomback δίνει στον Wiseman όση πλοκή χρειάζεται για να επιδείξει τις (ανατριχιαστικά σπουδαίες) ικανότητές του στον Michael-Bay-σμό (κομπλέ με τις υστερικές εξάρσεις στη δράση) και να γεμίσει δύο ώρες και κάτι με αγνή διασκέδαση της ποικιλίας του λούνα παρκ, με ασταμάτητο ρυθμό, δυνατή δράση χαριτωμένο χιούμορ και αμερικάνικη αντρίλα, αναβιώνοντας επάξια έναν θρύλο της αμερικάνικης δράσης, χωρίς όμως να τον πηγαίνει και πουθενά παραπέρα. Καταφέρνει πάντως να αποσαφηνίσει, ότι σε μια μάχη John McClane εναντίων Jack Bauer, θα κέρδιζε με άνεση ο πρώτος, γιατί έχει καλύτερες ατάκες να πει μετά. Έστω κι αν δεν τα πηγαίνει πολύ καλά με τα ψηφιακά.