Καλά Κρυμμένα Μυστικά - Αθανασία (2008)

Ελληνοαμερικανίδα μαθαίνει την πραγματικότητα για την καταγωγή της και ταξιδεύει στη Νίσυρο για να βρει τον βιολογικό πατέρα που την είχε κάνει μούλικα με την αδερφή της γυναίκας του.Αν ξεπεράσεις το γεγονός ότι την αλήθεια τής την αποκαλύπτει ο πατριός της εντελώς άκυρα και με ένα direct στο δόξα πατρί, για να το παίξει μετά τεθλιμμένος συγγενής που τη νοιάζεται και την ακολουθεί στο ταξίδι της επανανακάλυψής της, ξέροντας εκ των προτέρων ότι μ’ αυτό που θα βρει, απλά θα θέλει να γυρίσει γρήγορα πίσω, κι αν αγνοήσεις το ότι η διάσταση ανάμεσα στην κόρη και τη μάνα της, που (υποτίθεται ότι) προκαλεί την αποκάλυψη και το ταξίδι, απλά δεν στοιχειοθετείται επ’ ουδενί απ’ τα παρεχόμενα δεδομένα ούτε όταν παρουσιάζεται, ούτε όταν λύνεται, ε, άμα έχεις τόση καλή θέληση, θα απολαύσεις μια παρέλαση υψηλών αξιών παραγωγής, που ο σκηνοθέτης διαχειρίζεται με σιγουριά, ντύνοντας σε ιλουστρασιόν αξιώσεων, την στερεοτυπική προσέγγιση μιας στερεοτυπικής ιστορίας, που έχει τις αδυναμίες της στις ερμηνείες όλων όσων έχουν ρόλο, καταδικάζει τους δεύτερους χαρακτήρες της σε διακοσμητικό επίπεδο και τις υποπλοκές τους σε αδιέξοδο κάλαθο αχρήστων, στερείται ιδιαίτερης εμβάθυνσης σε διάφορα διαθέσιμα δεύτερα επίπεδα αφήγησης που δεν είναι και πολύ μακριά απ’ την επιφανειακή οδό που διαλέγει αλλά θα μπορούσαν να δώσουν μερικές επιπλέον πτυχές στην ιστορία του γλιτώνοντάς τον απ’ την (γενικά ανώδυνη) επαναληπτικότητα και για να μην στα πολυλογώ, θα δεις ένα τυπικό παράδειγμα έργου ανθρώπου που ξέρει τι είναι σκηνοθεσία και τι υποτίθεται πως κάνει, να σου τα δείχνει όλα αυτά χωρίς να βλέπει ποια είναι πραγματικά η ιστορία της ιστορίας που θέλει να σου πει. Ή, τουλάχιστον, αν την βλέπει, δεν την λέει.

Η ταινία πάντως, αφού τιμήθηκε με το βραβείο της επιτροπής της FIPRESCI του περασμένου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αδικήθηκε σαφώς την επόμενη μέρα, δεδομένου του ανταγωνισμού, αποσπώντας μόνο το Τρίτο Κρατικό Βραβείο Ποιότητας για Μεγάλου Μήκους Ταινία Μυθοπλασίας, ενώ θα μπορούσε ανέτως να έχει τιμηθεί και για την σκηνοθεσία και για τις περισσότερες (αν όχι όλες τις) τεχνικές κατηγορίες που απέσπασαν Οι Σκλάβοι στα Δεσμά τους (2008), πράγμα που οδήγησε στην αποχή διαμαρτυρίας του σκηνοθέτη της, Πάνου Καρκανεβάτου, από την απονομή πριν μιάμιση βδομάδα. Η πράξη του συνοδεύτηκε από αποστολή επιστολής στον Τύπο, η οποία δεν έφτασε σ' εμάς κι έτσι δεν θα σου την αναπαράγουμε αυτούσια, το γενικό της πνεύμα όμως, σου το 'χα γράψει στο σχετικό κείμενο για τα Κρατικά.