The Artist (2011)

The Artist, Poster

Σκηνοθεσία: Michel Hazanavicius
Σενάριο: Michel Hazanavicius
Δεν Ακούγονται: Jean Dujardin, Bérénice Bejo


Δες/Κρύψε το trailer

Hollywood 1927: Ο George Valentin, αστέρας του βωβού που αγωνιά αν η άφιξη του ήχου θα τον ξεθωριάσει μέχρι λήθης, και η Peppy Miller, φιλόδοξη ηθοποιός με ταμπεραμέντο που τη καταδικάζει στην επιτυχία, τρίβονται τυχαία, και οι σπίθες θα φωτίζουν τον ουρανό αιώνια. The Artist, PhotographΣτα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, ο Steven Soderbergh ξέθαψε από τα μπαούλα ότι ακανόνιστους φακούς και μισοτελειωμένα σενάρια μπορούσε να εντοπίσει, και έκανε τον Good German (2006), προσπαθώντας να επανανακαλύψει το δημιουργικό πνεύμα του κλασικού Χόλιγουντ μέσα από τους τεχνικούς περιορισμούς του. Κατέληξε φυσικά σε έναν ασπρόμαυρο νεωτερισμό που εξ ορισμού δεν είχε τη δύναμη να συγκινήσει κανέναν, και ούτε καν αυτή την έξαψη του να εξερευνάς μιαν άλλη εποχή δε μπορούσε να σου μεταδώσει, πολύ πιθανά γιατί τη στερούνταν και ο σκηνοθέτης στους κλινικούς πειραματισμούς του. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Michel Hazanavicius έκανε ένα φιλμ κόντρα στη γενικότερη απροθυμία των χρηματοδοτών του, απλά γιατί αγαπούσε πραγματικά το κλασικό σινεμά και ήθελε να ξαναχορτάσει από τη γεύση του. Ο δημιουργός με το πάθος να εξερευνάει τις δημιουργικές δυνατότητες άλλων εποχών, ούτε τη διάθεση ούτε τα περιθώρια να στερηθεί τις ανέσεις της σύγχρονης τεχνολογίας είχε, με κοινό (i.e. έγχρωμο) φιλμ έκανε γυρίσματα, η δικιά του πρόθεση ήτανε να σε κάνει να πιστέψεις στην αυθεντικότητα της παραγωγής.

Στη νέα του (μετά τους OSS 117) συνεργασία με τον Jean Dujardin, o Hazanavicius διάλεξε φόρμα μελοδράματος, στις σημειώσεις της παραγωγής λέει πως επιδίωξε να ξεφύγει από τα ίδια, να μη δώσει την εντύπωση ότι το έργο προήλθε από ιδιοτροπία, αλλά είναι ξεκάθαρο, ακόμα και στις ίδιες σημειώσεις, πως εκεί (στο μελόδραμα) βρήκε τη μάλλον εύκολη λύση της διαχρονικής απήχησης, τα κοριτσάκια του Chaplin δεν ήτανε μόνο ορφανά αλλά και γκαβά, και τέτοιες ατελείωτα κωμικές πια καταχρήσεις συναισθηματισμού φωτίζονται με μια μαγική αφέλεια άμα απλά περάσεις το φιλμ από το ασπρόμαυρο φίλτρο στο Avid. Στη πραγματικότητα, κάτω από το ίδιο μαγικό πέπλο, ο σκηνοθέτης είχε την ευχέρεια να αναδιοργανώσει και την Ιστορία κατά βούληση, στην ιστορία του το πέρασμα στα talkies του '27 συμπίπτει με το οικονομικό κραχ του '29, η σύμβαση, πέρα από τη βασική επιδίωξη του στιλιζαρίσματος της πραγματικότητας, το συμβόλαιο του Artist (2011) είναι πως πληρώνεις στην είσοδο για να πιστέψεις, όχι για να ψάχνεις λάθη. Το συμβόλαιο αναφέρει ακόμα, πως δε σε ενδιαφέρει καμιά εξέταση της auteur-ικής μεγαλειότητας του Murnau και του Lubitsch, αλλά ο ενθουσιασμός του πόπολου, και σε αυτό εξέχει η ταινία, ο Hazanavicius, και ο φωτογράφος του Guillaume Schiffman, σαν Ευρωπαίοι, πιάνουνε αυτό το δέος που δε ξεπερνάς ποτέ αν δε περάσεις τη πύλη χολιγουντιανού στούντιο σα γηγενής επαγγελματίας, από την αρχή η κάμερα φροντίζει να σαρώνει σαγηνευμένα πρόσωπα σε σκοτεινές αίθουσες όσο και να εστιάζει στη πηγή της έξαψης, στους πρωταγωνιστές, που είτε το "έχουνε", όπως ο Dujardin, είτε το προβάρανε στον καθρέφτη από μικρές, σα τη Bérénice Bejo, το εφέ είναι σε κάτι φάσεις απαράμιλλο, πραγματικά πορνογραφικό, ξυπνάει όλα τα βασικά σου ένστικτα, με τρόπο που δε θα μπορούσε ποτέ ένα απλό.. τουριστικό ταξίδι στο χρόνο, βιώνεις εμπειρία ανάλογη του θεατή της εποχής κατά τη κοινότοπη φρασεολογία.

Το εφέ βέβαια διαρκεί όσο και μια σκηνή στις τσόντες, η σύγχρονη πορνογραφία αν όχι τιποτάλλο έχει καλά υπολογισμένο το μέσο μέγιστο χρόνο που θα σου πάρει να τραβήξεις καμιά πηχτή, και ο Hazanavicius ξέρει πως εκεί θα πρέπει να κάνει την υπέρβαση. Άλλοτε σε αποσυντονίζει με καρτέλες που τυπώνουνε διαλόγους διαφορετικούς απ' όσους διάβασες στα χείλη (που παρακολουθείς με προσοχή όσο τραβάς), άλλοτε πατάει το reset με καμιά ψυχρολουσία εκκωφαντικών ήχων, άλλοτε πιάνει τα περίφημα tracking shots που ακολουθούσανε συγχρονισμένα τα ξέφρενα τρεχαλητά του Rin Tin Tin, για να σε ξανακάνει παιδί (και να φοβάσαι μη τυφλωθείς από τη μαλακία), ανεβοκατεβάζει τους ρυθμούς χωρίς τις δυσλειτουργίες των φιλμ του βωβού (πράγμα που σε ξενίζει αλαφρά στην αρχή) αλλά με σκοπό να ελέγχει τις αντιδράσεις σου και να συντηρεί την αφοσίωσή σου.


Δες/Κρύψε τις αίθουσες που ανοίγει

*Το πρόγραμμα αναδημοσιεύεται από το Αθηνόραμα και ισχύει για την πρώτη βδομάδα προβολής

ΚΕΝΤΡΟ - ΚΟΛΩΝΑΚΙ
ΕΛΛΗ
Πέμ.-Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30

ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΝΕΑΠΟΛΗ
ΝΙΡΒΑΝΑ Cinemax
Πέμ.-Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30

ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΧΟΛΑΡΓΟΣ
ΑΙΓΛΗ 3D DIGITAL
ΑΙΘΟΥΣΑ 2
Πέμ.-Τετ.: 19.00/ 21.00

ΜΑΡΟΥΣΙ - ΚHΦΙΣΙΑ
ΚΗΦΙΣΙΑ CINEMAX 3 Class
Πέμ.-Τετ.: 18.00/ 20.15/ 22.30, Δευτ. & 16.00

ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ
ΑΙΘΟΥΣΑ 8 VODAFONE (DTS)
Πέμ.-Τετ.: 18.30/ 20.40/ 22.50

VILLAGE 15 CINEMAS @ THE MALL
ΑΙΘΟΥΣΑ 8 LAYS
Πέμ.-Τετ.: 13.00/ 15.15/ 17.45/ 20.00/ 22.15/ 00.30

ΠΑΓΚΡΑΤΙ
ΠΤΙ-ΠΑΛΑΙ
Πέμ.-Τετ.: 18.30/ 20.30/ 22.30, Σάβ. 18.30/ 20.30

ΔΑΦΝΗ - ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ
Ατλαντίς Classic Cinemas
Αίθουσα 2 (DOLBY DIGITAL)
Πέμ.-Τετ.: 17.45/ 20.00/ 22.15

VILLAGE 9 CINEMAS @ FALIRO
ΑΙΘΟΥΣΑ 3 CINEMA ING
Πέμ.-Τετ.: 20.10/ 22.10/ 00.10

Ν. ΚΟΣΜΟΣ - ΦΙΞ - Ν. ΣΜΥΡΝΗ - Π. ΦΑΛΗΡΟ
Κινηματογράφος Μικρόκοσμος
Πέμ.-Τετ.: 19.15/ 21.00/ 22.45/ 00.30


10 Responses so far.

  1. cheaptalk said

    Με διαφορετικά λόγια, η ταινία είναι.. υπερ-ασπρόμαυρη, όσο και υπερ-βωβή, το τελευταίο είναι πολύ πιο φανερό γιατί ο Hazanavicius φροντίζει σε διάφορα σημεία να τονίζει ότι.. ήχος υπάρχει (για να το αξιοποιεί αφηγηματικά κιόλας βέβαια). Και το δράμα είναι ανάλογα επαγγελματικό, καλλιτεχνικά αδιάφορο, υστερικά συναισθηματικό, αυτή τη "μαγεία" του βωβού ψάχνει ο σκηνοθέτης, την ίδια πιθανά που ζεις καθημερινά στα τούρκικα σήριαλ και στις Twilight-ιές άμα είσαι μακάριο πρωτόζωο. Μετά την εκσπερμάτωση, μπορεί και να εύχεσαι να εξερευνούσε αφηγηματικές πιθανότητες όπως και στις προηγούμενες ταινίες του ο Hazanavicius, να έκανε κάτι φρέσκο με κλασική βάση και κλασικές συμβάσεις, αλλά προσωπικά δε πιστεύω ότι άφηναν τέτοια περιθώρια οι βασικές επιλογές της παραγωγής.

    Τώρα το πως βρέθηκε υποψήφια να σαρώσει τα αμερικάνικα βραβεία, μια γαλλική ταινία που.. κανένας δεν ήθελε, είναι θέμα συγκυρίας. Από την άνοιξη οι διανομείς ξέρανε πως ο οσκαρικός χειμώνας θα είναι άγονος, η οσκαρική κούρσα ήτανε πιο ανοιχτή κι από ογδοντάχρονη τσατσά αλλιώς, και οι Weinsteins ποντάρανε στο αλτσχάιμερ, είχανε αναμενόμενα τα καλύτερα αντανακλαστικά εξυπηρέτησης αυτού που θεωρούνε τέχνη τα γερόντια της ακαδημίας, ο Hazanavicius μελέτησε εντατικά τον βωβό, και η ταινία μπορεί να σε πείσει για την "αυθεντικότητα" της τέχνης της χωρίς να αναστείλεις εκούσια τον όποιο σκεπτικισμό σου. Μπορεί και να πιστέψεις ότι έτσι ήτανε τα αριστουργήματα του βωβού, όπως πιστεύει και η κάθε τσιριάρα ότι ο Jacob Black αξίζει.. όσκαρ.

    (Σε σχόλιο που αυτοκαταστράφηκε, έγραφα ότι η κριτική είναι.. beta, αλλά τελικά την αφήνω όπως ανέβηκε, με τα συμπληρωματικά σχόλια, δε νομίζω ότι χρειάζεται άλλη συμπυκνωμένη υπερανάλυση).

  2. cheaptalk said

    Η μισή Aθήνα γίνεται από σήμερα νησί, μπορεί και λόγω μπόρας, αλλά σίγουρα γιατί ανοίγει η Νήσος 2 (2011) που τη κάλυψε ο Νέστορας Πουλάκος του sevenart.gr, όχι μόνο σα γενναιότερος από όλους τους Μάσες μαζί μπροστά στις ελληνιές, αλλά και χωρίς τα 13 ορθογραφικά ανά τετραγωνική πρόταση του verbal. Το μάλλον μακρύ ταξίδι του, με τρία αστεράκια κατευόδιο, ξεκινάει και ο Artist (2011) που οδεύει να σκουπίσει και τα Όσκαρ, ενώ λιγότερο αλλά αρκετό ενδιαφέρον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουνε ένας άνθρωπος από το Τσαντ που κραυγάζει, και ένας γάτος από το Σρεκ που παπουτσώνεται. Τις κριτικές της εβδομάδας μπορεί να συμπληρώσει και η πουλάκειος για τις Επτά Μέρες με τη Μέριλιν (2011) που προς το παρόν μπορείς να διαβάζεις από το πρωτότυπο.

  3. cheaptalk said

    Όπως λέει φυσικά και ο Hazanavicius στις συνεντεύξεις του, η ταινία αυτοπεριορίστηκε στα πλαίσια της ηθικής εκατό χρόνια πριν (αυτός είναι και ένας άλλος ρόλος που παίζουνε οι διαφορές στις ατάκες στα χείλη και στις ατάκες που αναγράφονται στις καρτέλες: να θυμίζουνε τη λογοκρισία που έπεφτε αβέρτα). Και με το "πορνογραφικό" δεν εννοώ βέβαια ότι η ταινία είναι ακατάλληλη για ανηλίκους, αλλά ότι είναι.. κατάλληλη για ενηλίκους, όποιος βλέπει τη Peppy απλά να ανασαίνει και δε καταγκαβλώνει, μάλλον είναι γκέι και κοιτάει τον Valentin, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει, η λίγο πολύ ξεχασμένη πια αστερολάμψη δεν ήτανε.. αθώα συμπάθεια, σεξαπίλ λέγονταν πιο ανοιχτά αργότερα, και ο Hazanavicius είναι και Γάλλος δεν είναι Μορμόνος :p

  4. Εvgenia Tr said

    Φαντάζομαι την δυσκολία αυτής της ταινίας να σταθεί εμπορικά και δε στην Ελλάδα. Θα περίμενα το κλάμα να πάει σύννεφο, ειδικά σε βουβή ταινία που θα σου "πατήσει" το συναίσθημα, αλλά δεν και αυτό με εξέπληξε.
    Δυο σημεία για μένα ήταν τα καλύτερα της ταινίας, η ύπαρξη ήχου κάπου στην μέση, που παθαίνει το πρώτο πατατράκ ο "καλλιτέχνης" και στο τέλος!

  5. Γιώργος Καλαποθαράκος said

    Δεν κατάλαβα καν την παρομοίωση με την πορνογραφία, συμφωνώ με τα επόμενα σχόλια, μου ανέβηκε το φαγητό πάνω που διάβαζα τη λέξη Πουλάκος (συμπτωματικό θα ήταν).
    Δεν πήγε συμπτωματικά στα Όσκαρ, συμπτωματικά ο Χατζαναβίσιους έφτιαξε μια ταινία που καλύπτει απόλυτα τα κόμπλεξ τους, και ξετρελάθηκαν.

  6. Anonymous said

    Δεν έχω καταλάβει ακριβώς.. Το Artist είναι πραγματικά αδιάφορο η απλά ο reviewer έχει την ανάγκη να μειώσει όλες τις ταινίες που στοχεύουν τα oscar? Μόλις διάβασα και το θάψιμο στο Hugo, με διάφορα σχόλια από εξυπνους νεοέλληνες από κατώ να αναμασούν ότι είπε ο reviewer, και δεδομένου ότι κάθε review του συγκεκριμένου κυρίου προσπαθεί,αποτυχημένα, να αποδείξει ότι είναι καλλιεργημένος κάτι μου φαίνεται ότι πάει στραβά. Καταλαβαίνω οτι κάποιος μπορεί να νιώθει μάγκας αν κριτικάρει μεγάλους σκηνοθέτες αλλα έλεος..

  7. cheaptalk said

    Άλλος έγραψε τη κριτική του Hugo και άλλος του Artist, τουλάχιστο όταν χρησιμοποιείς προσωπικές επιθέσεις ως "επιχείρημα", να κοιτάς να πετυχαίνεις τουλάχιστο το.. πρόσωπο. Και από πότε έγινε ο Hazanavicius "μεγάλος σκηνοθέτης", και από πότε τα 3 αστέρια σημαίνουνε αδιαφορία, σε αυτόν τον πλανήτη, προφανώς θα πρέπει να μας ενημερώσεις γιατί δε το γνωρίζουμε.

  8. Anonymous said

    Τα δύο reviews είναι γραμμένα με το ίδιο στυλ οπότε δεν φαντάστηκα ότι έχουν γραφεί από διαφορετικούς κριτικούς.Λάθος μου. Η "προσωπική επίθεση" που είδες σε αυτά που έγραψα αφορούσε τον τρόπο γραφής ο οποίος είναι επιτηδευμένος όσο δεν πάει (κατά την άποψή μου προφανώς..). Το "μεγάλος σκηνοθέτης" πήγαινε για το Hugo. Εκτιμώ την, όχι και τόσο λεπτή, ειρωνία σου οπότε πρέπει να σου πω ότι σε αυτόν τον πλανήτη τρεία αστέρια σημαίνουν 6 στα 10 οπότε ναι καθιστούν μια ταινία αδιάφορη..

  9. cheaptalk said

    Μάλιστα, το ότι δε μπορείς να διακρίνεις καν ποιοι υπογράφουνε τα κείμενα, δε σε εμποδίζει να.. χαρακτηρίζεις κείμενα έτσι γενικά. Το ότι οι προηγούμενες ταινίες του Scorsese, σημειωμένες σε αυτά τα κείμενα, μάζεψαν ένα τσουβάλι μαζοαστέρια, δε σε εμποδίζει να διακρίνεις προσωπική μας επίθεση στον Scorsese. Και προφανώς δεν έχεις καν ακούσει ότι υπάρχει ένα site που λέγεται Rotten Tomatoes, ούτε τι σημαίνουνε γενικότερα οι διάφορες κλίμακες αξιολόγησης, αλλά μπορείς να κάνεις πολλαπλασιασμό τουλάχιστο, κάτι είναι κι αυτό υποθέτω (έχεις μια.. ισχυρή βάση για να κρίνεις άπαντες τους υπόλοιπους).

  10. cheaptalk said

    Για να συνοψίσω, ο κάθε ανώνυμος περαστικός μπορεί να λέει μαλάκες και εμάς και όσους μας διαβάζουν, επειδή 3 επί 2 κάνει 6. Εντάξει, είναι ήδη γνωστό αυτό, τέλος της συζήτησης.

Copyright © 2012 Movies for the Masses, Challenging common sense since 2004. Your ticket is
Contact us at moviesforthemasses@gmail.com. Subscribe by RSS or E-mail.