The Devil Inside (2012): Ακατάλληλο trailer
Αν πιστεύεις πως οι κακές επιδόσεις των αμερικάνικων ταμείων και η γενικότερη οικονομική εξαθλίωση του πλανήτη, αναγκάσανε τη Paramount να ξεκινάει τη χρονιά με εξορκισμό, μπορεί να μην έχεις και τόσο άδικο, στη πραγματικότητα όλα τα χολιγουντιανά στούντιο κάνουν πια παραγωγές με μικρο-προϋπολογισμούς, και το Devil Inside (2012), που ανακοινώνει την έξοδό του στις 6 Ιανουαρίου με κοκκινοκόρδελο τρέιλερ, είναι μια από αυτές.
Η παραγωγή βέβαια είχε ξεκινήσει τη προώθησή της τον Οκτώβριο, με κατάλληλο για.. κατάλληλες ηλικίες τρέιλερ πριν το Paranormal Activity 3 (2011), κίνηση αρκετή για να καταλάβεις πως οι μικρο-προϋπολογισμοί εξακολουθούν να στοχεύουνε σε μεγα-εισπράξεις, χρησιμοποιώντας την ακόμα ισχυρή ψευδαίσθηση του ερασιτεχνικού footage. Με το Paranormal Activity (2007) η Paramount είχε διδάξει πως να αρμέγεις την ευπιστία του κοινού, να κάνεις τους θεατές να πιστέψουνε στην αυθεντικότητα της εμπειρίας που θα ζήσουνε αντί στην αυθεντικότητα του υλικού, αλλά πια προτιμάει κι αυτή την πολύ λιγότερο ύπουλη πρακτική του να σε ενθαρρύνει απλά να το πιστέψεις λιγάκι, μπας και το ζήσεις πιο έντονα. Με άλλα λόγια, η προώθηση σου κλείνει το μάτι σε στιλ Fourth Kind (2009), ομολογεί πως χόρτασες από παπάρα που σε εξαπατούσε, και σε βάζει συνένοχο, υποκρίνεται πραγματικά γεγονότα όσο υποκρίνεσαι κι εσύ ότι βλέπεις τέτοια, "Found, baby!" έλεγε ο Bob Weinstein για τις σκηνές του Apollo 18 (2011), συντηρώντας στη πλάκα το ότι και καλά δε χρησιμοποίησε ηθοποιούς. Όπως γνωρίζει καλύτερα απ' όλους το Βατικανό, που ξεκίνησε στον 21ο αιώνα τα σεμινάρια εξορκισμών που χρησιμοποίησε κινηματογραφικά το Rite (2011), η αναστολή σκεπτισμού είναι πιο εύκολη όταν.. πιστεύεις σε κάτι τέτοια και την εξασκείς τη πίστη σου, πολύ λιγότεροι άνθρωποι κυνηγάνε στη πράξη εξωγήινους και φαντάσματα απ' όσους τρέμουνε ακόμα σατανάδες και δαίμονες, και έτσι ο Διάολος επαναματαεξετάζει αυτό το τελευταίο και πιο προσφιλές απ' όλα θέμα, το "σούπερ βαθύ" σύμφωνα με τον σεναριογράφο και.. παραγωγό του, Matthew Peterman. Ο Peterman διάλεξε για σκηνοθέτη τον William Brent Bell, που είχε εξετάσει και το σούπερ βαθύ θέμα βιντεοπαιχνιδιού που ζωντανεύει στο Stay Alive (2006), και έτσι η ταινία χλωμό να πλατσουρίσει πιο μακριά από την επιφάνεια του να σερβίρει τις σκηνές της (κυριολεκτικά) χωρίς μεϊκάπ, όπως καταλαβαίνεις. Peterman και Bell πάντως σου βγάζουνε περισσότερη ντοκιμενταρίστικη διάθεση από τη δαιμονισμένα σχιζοφρενική του Rite, ήδη σε σχετικά γκουγκλίσματα μπορεί και να μάθεις ότι το Βατικανό όντως.. επιδοκιμάζει ταινίες ας πούμε, παρόλο που θα προτιμούσες γι' αλλαγή, βάσιμα από την (πρώτη) αφίσα, καμιά εξέταση της βουλιμίας, να άκουγες τη "Maria Rossi" να εξομολογείται στη "πραγματική" κασέτα, ότι οι τρεις είναι νεκροί γιατί τους έφαγε. 