01
May
2008
May
2008
Iron Man (2008)
3.5/5Σκηνοθεσία: Jon Favreau
Σενάριο: Mark Fergus, Hawk Ostby, Art Marcum, Matt Holloway
Παίζουν: Robert Downey Jr., Gwyneth Paltrow, Jeff Bridges κ.ά.
Δες/Κρύψε το trailer
Διάσημος έμπορος όπλων βρίσκεται αιχμάλωτος σε διάσημη επικίνδυνη γειτονιά του πλανήτη, όπου φονταμενταλιστές ιμπεριαλιστές που τον βάζουν να φτιάξει υπερπύραυλο από κονσερβοκούτια, τον ωθούν να κατασκευάσει υπερστολή και να γίνει υπερήρωας.
Φλερτάροντας με το ιδεολογικά αμφίσημο, ο Favreau ζωντανεύει το δεύτερης γραμμής κόμικ της Marvel σε ένα κυνικό σύμπαν που δικαιολογεί ως κάτι ηθικά φυσικό το εμπόριο όπλων, αλλά κατακριτέους και ένοχους παρανοϊκούς φονιάδες τους φονταμενταλιστές αντάρτες που το εκμεταλλεύονται κλέβοντας επί πληρωμή τους άπληστους εμπόρους του, δημιουργώντας ένα μετρημένα all American περιβάλλον για έναν όχι και τόσο μετρημένα all American ήρωα. Περιβάλλον αναμενόμενο αν έχεις πάρει μυρωδιά την ιστορία που κουβαλάει ο ήρωας έτσι κι αλλιώς (και το γεγονός ότι ταιριάζει σα σιδερένιο γάντι στην ψυχολογία ενός λαού που έχει γίνει το τοτέμ της υφηλίου όχι μόνο λόγω της στρατιωτικής δράσης του στη Μέση Ανατολή), και καθόλου ενοχλητικό, αφού χρησιμοποιείται αποτελεσματικά --αν όχι τόσο διακριτικά-- για να στήσει το απαραίτητο υπόβαθρο της γέννεσης του ήρωα, σε μια ταινία που σχεδιάστηκε ως γέννεση του αντίστοιχου franchise. Και ως τέτοια λειτουργεί και συμπεριφέρεται, φέροντας το δικαιολογημένο άγχος να περάσει γρήγορα τα στάδια της γέννεσης της σιδερένιας στολής για να δείξει τί μπορεί να κάνει η τελευταία εκδοχή της, και χωρίς να έχει, ή να χρειάζεται και πολλά να πει για το μετά, πέρα από ένα έξυπνο τηζεράκι για φινάλε. Χρωστώντας τόσα στην αθωότητα που του κολλάει ο Favreau ισορροπώντας τον ανάμεσα στο παιδικό και το ενήλικο (συνδυασμός που λέγεται και "οικογενειακό"), όσα και στη προσωπικότητα για τα χρονικά που του χαρίζει πίσω απ' τη μάσκα ο Robert Downey Jr. ερμηνεύοντας έναν χαρακτήρα αξιαγάπητα ελαττωματικό κι αφελώς μετανοημένο, ο Iron Man, ανάλαφρα διασκεδαστικό και γάργαρα συναρπαστικό πρωτότυπο επερχόμενου πολυ-ήρωα, σχεδόν αγγίζοντας τις εξάρσεις γαματοσύνης των Transformers σε στιγμές, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να ανοίξει το χορό των καλοκαιρινών υπερθεαμάτων, που αναμένεται φέτος ιδιαίτερα υπερθεαματικός.
Φλερτάροντας με το ιδεολογικά αμφίσημο, ο Favreau ζωντανεύει το δεύτερης γραμμής κόμικ της Marvel σε ένα κυνικό σύμπαν που δικαιολογεί ως κάτι ηθικά φυσικό το εμπόριο όπλων, αλλά κατακριτέους και ένοχους παρανοϊκούς φονιάδες τους φονταμενταλιστές αντάρτες που το εκμεταλλεύονται κλέβοντας επί πληρωμή τους άπληστους εμπόρους του, δημιουργώντας ένα μετρημένα all American περιβάλλον για έναν όχι και τόσο μετρημένα all American ήρωα. Περιβάλλον αναμενόμενο αν έχεις πάρει μυρωδιά την ιστορία που κουβαλάει ο ήρωας έτσι κι αλλιώς (και το γεγονός ότι ταιριάζει σα σιδερένιο γάντι στην ψυχολογία ενός λαού που έχει γίνει το τοτέμ της υφηλίου όχι μόνο λόγω της στρατιωτικής δράσης του στη Μέση Ανατολή), και καθόλου ενοχλητικό, αφού χρησιμοποιείται αποτελεσματικά --αν όχι τόσο διακριτικά-- για να στήσει το απαραίτητο υπόβαθρο της γέννεσης του ήρωα, σε μια ταινία που σχεδιάστηκε ως γέννεση του αντίστοιχου franchise. Και ως τέτοια λειτουργεί και συμπεριφέρεται, φέροντας το δικαιολογημένο άγχος να περάσει γρήγορα τα στάδια της γέννεσης της σιδερένιας στολής για να δείξει τί μπορεί να κάνει η τελευταία εκδοχή της, και χωρίς να έχει, ή να χρειάζεται και πολλά να πει για το μετά, πέρα από ένα έξυπνο τηζεράκι για φινάλε. Χρωστώντας τόσα στην αθωότητα που του κολλάει ο Favreau ισορροπώντας τον ανάμεσα στο παιδικό και το ενήλικο (συνδυασμός που λέγεται και "οικογενειακό"), όσα και στη προσωπικότητα για τα χρονικά που του χαρίζει πίσω απ' τη μάσκα ο Robert Downey Jr. ερμηνεύοντας έναν χαρακτήρα αξιαγάπητα ελαττωματικό κι αφελώς μετανοημένο, ο Iron Man, ανάλαφρα διασκεδαστικό και γάργαρα συναρπαστικό πρωτότυπο επερχόμενου πολυ-ήρωα, σχεδόν αγγίζοντας τις εξάρσεις γαματοσύνης των Transformers σε στιγμές, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να ανοίξει το χορό των καλοκαιρινών υπερθεαμάτων, που αναμένεται φέτος ιδιαίτερα υπερθεαματικός.